Gramy komedię życia, ale jesteśmy bardziej martwi niż żywi.

 Są sny, drzemki i koszmary. Koszmary, z których nie można się obudzić

 Kładę się teraz do snu, na trochę dłużej niż zwykle. Naz­wijmy to wiecznością.

 Jest tyle prawd, ile ludzi.

 Słowa, które mówią sobie kochankowie, są pisane na wietrze i wodzie.

 Miłość była rodzajem cudownego strachu.

 Kiedy się wiele z życiu wycierpiało,każde dodatkowe cierpienie jest jednocześnie czymś nie do zniesienia, i błahostką.

 Ludzie bardzo wcześnie poznają sens swojego istnienia. Może dlatego też wcześnie się go wyrzekają. Ale taki jest ten świat.

 Jest o wiele za wcześnie, żeby już było wcześnie!

 Czasami rozwiązania nie są tak proste,
Czasami pożegnania są jedyną drogą.

 Skojarzenia są obrazem duszy.