Słuchajcie, słuchajcie! - pomyślał Bilbo i przypadkiem pomyślał na głos.

 Życie jest krótkie, a listy książek do przeczytania bardzo długie.

 Każdy z nas ma swoją własną rzeczywistość albo nawet kilka i czasem trudno orzec, której należy się trzymać.

 Związki to sznury. Miłość to pętla.

 Miłość czyni nas wszystkich kłamcami.

 Niewiele rzeczy tak bardzo oszukuje jak wspomnienia.

 Z Kalem było inaczej. On nie tylko patrzył , on widział. Jak nikt nigdy.

 Zadziwiające, jakich rozkazów ludzie słuchają, jeśli tylko użyje się stanowczego, pewnego głosu.

 Nie ma w świecie nic trudniejszego od prostoduszności i nie ma nic łatwiejszego niż pochlebstwo. Jeśli w prostoduszności choć jedna setna tonu zabrzmi fałszywie, to natychmiast następuje rozdźwięk, a za nim klapa. Natomiast pochlebstwo, nawet jeżeli wszystko, aż do ostatniej nuty, jest w nim fałszywe, to i tak bywa ono miłe i słucha się go nie bez przyjemności; wprawdzie wulgarna to przyjemność, ale przyjemność. I choćby pochlebstwo było najwulgarniejsze, przynajmniej połowa wydaje się zawsze prawdą. Dotyczy to zaś każdego poziomu rozwoju i każdej klasy społecznej. Nawet westalkę można uwieść za pomocą pochlebstwa. Cóż dopiero zwykłych ludzi!

 Trudno wiedzieć wszystko o najbliższych, nawet tych, których najbardziej kochasz.

 Dobrze, że krwawiące ludzkie serce to tylko metafora, bo inaczej nasza planeta ociekałaby czerwienią.