Słuchajcie, słuchajcie! - pomyślał Bilbo i przypadkiem pomyślał na głos.

 Przyjechałem tutaj,
żeby pamiętać; teraz ucieknę
z tobą, żeby zapomnieć...

 Jeśli ludzi łączy szczere uczucie, to nic nie jest w stanie ich rozdzielić...

 Czekania nie znoszę, ale nie potrafię bez tego żyć.

 Szczęście jest egoistyczne, bo każdy szuka szczęścia dla siebie.

 Idę wypełnić na nowo swą pustkę, wydłużyć noce i zapełniać je coraz bardziej snami.

 "Nie chcę po prostu się z tobą przespać. Pragnę się z tobą ożenić, chcę dzielić z tobą
wszystko, co w sobie nosisz".
On tak naprawdę myślał.

 Niech nie ślubuje przebrnąć przez ciemności nocy, kto nie widział jeszcze zmroku.

 Wszystko dałoby się rozwiązać, gdyby ludzie ze sobą rozmawiali. Tylko komunikowanie się za pomocą słów przynosi efekty. Milczenie rodzi milczenie, wreszcie pojawia się głucha cisza, która zalega jak beton.

 Jeżeli zabałaganione biurko jest znakiem zabałaganionego umysłu, znakiem czego jest puste biurko?

 Aby osiągnąć szczęście, trzeba znać cierpienie.