Na pewno właśnie na tym polega piekło. Na powtarzalności.

 Istnieją rany zbyt głębokie, by mogły się zabliźnić.

 W miarę posuwania się po osi czasu, szansa przeżycia spada w końcu do zera dla każdego.

 Nie zastanawiaj się nad problemem, myśl o rozwiązaniu.

 W książce wszystko poszłoby pewnie zgodnie z planem... ale w życiu, cholera, zawsze panował potworny bałagan.

 Czasem od rozpaczy do pogodzenia się z losem trzeba pokonać bardzo długą drogę.

 Pisarz nigdy nie jest osobą godną zaufania.

 I westchnęła do letniego słońca, do palących piasków plaż Paracas i słonych pieszczot morza na swej skórze.

 Gdyby Bóg obdarzył go
drugim rozumem, to ten
rozum umarłby z samotności.

 Kiedy przeżyjesz piekło, stajesz się twardszy mądrzejszy, silniejszy. Ale nigdy, przenigdy nie stajesz się lepszy. Coraz więcej bestii, coraz mniej człowieka...

 Dla leniwego zawsze święto.