W świecie pełnym ludzi człowiek może czuć się ogromnie samotny.

 Nie jestem jeszcze człowiekiem z kropką na końcu zdania...

 Widziałam wszystko wyraźnie: jego gładkie słowa, czarne błyszczące oczy, doświadczenie z kłamstwem, uwodzeniem, kobietami. Zakochałam się w diable.

 Ktoś mi powiedział, że człowiek najlepiej się relaksuje, obserwując cudzą pracę.

  Przez kilka kolejnych dni odkrywam, dlaczego za symbol miłości uznaje się serce. Naukowo rzecz biorąc, kocha się przecież mózgiem.
A jednak nikt nie rysuje pofalowanych półkul mózgowych, gdy jest zakochany. Teraz wiem dlaczego. Bo gdy się cierpi z miłości, naprawdę boli w klatce piersiowej.
To jest prawdziwy, fizyczny ból.
Albo może raczej okropny ciężar.

 Przyjaźń ma cienie i blaski.

 Pójdziesz do papierowych miast i nigdy już nie powrócisz.

 Podobno bratem bliźniaczym mądrości bywa u ludzi smutek.

 Zapominamy to, co chcemy pamiętać, a pamiętamy to, o czym chcielibyśmy zapomnieć.

 Nadmiar wiedzy jest równie szkodliwy, jak jej brak.

 Na początku stworzono wszechświat. Zezłościło to mnóstwo ludzi i zostało powszechnie uznane za błąd.