...rozbierz się, zdejmij wszystko, zdejmij skórę, teraz chcę Twojej duszy...

 Ale co tam, przyjdzie czas, znajdzie się i rada.

 Śmierć to swego rodzaju kawał. Trudno w nią do końca uwierzyć.

 Pewne rzeczy są zbyt cudowne, żeby rozkoszować się nimi w samotności.

 Ofiary mają mniej niż połowę praw jakie przysługują ich oprawcom.

 Osobno jesteśmy niepełni,
lecz razem stanowimy całość.

 Miarą dobra jest siła sumienia.

 Lek zapukał do drzwi.
I wiara otworzyła je i nic za drzwiami nie było.

 Nadszedł czas, żebym przestała się zamartwiać i zastanawiać, jak to się wszystko skończy. Nadszedł czas, żeby nauczyć się cieszyć z tego, co mam - zanim nastąpi kolejna zmiana.

 Tak ciężko unieść, to waży tysiąc kilogramów, a nie do twarzy Ci, gdy uśmiech zakrył smutek przez zawód.