Veni, verdi, vomui – przybyłem, zzieleniałem, zwymiotowałem?

 Udajemy kogoś innego, próbujemy nabierać samych siebie.

 Szanuję odwagę, ale głupota powinna być karalna.

 Otchłań melancholii nie ma dna, a ja pogrążam się coraz bardziej, spadam w przepaść i lata świetlne dzielą mnie od starych, dobrych czasów.

 Błogosławione niech będą moje porażki! Zawdzięczam im wszystko, co wiem.

 Taka już ludzka natura, że pragniemy najbardziej tego, czego mieć nie możemy. Kochamy to, co mają inni, a nudzi nas to, co sami posiadamy. I tak jak rzadko udaje się nam sięgnąć po gwiazdkę z nieba, tak też z rzadka trwamy w miłości do tego, co zdobywamy bez większego trudu.

 On po prostu czerpie radość z tego, że wędruje i zapomina o bożym świecie.

 Jeżeli będę zajmował się tym, co myślą głupcy, nie będę miał czasu na to, o czym myślą ludzie inteligentni.

 Stać się obserwatorem własnego życia znaczy uwolnić się od jego cierpień.

 Humor umożliwia powiedzenie prawdy.

 Kiedy się nie wie, co człowiek może mieć, jest zadowolony z tego, co ma.