Veni, verdi, vomui – przybyłem, zzieleniałem, zwymiotowałem?

 Umrę ci kiedyś.
Oczy mi zamkniesz.
I wtedy — swoje
Smutne zdziwione,
Bardzo otworzysz.

 Znać swoją drogę - to jedno,
a iść nią - to drugie.

 Myśli się materializują, więc na nie uważajcie.

 Nie mogę udawać, że podoba mi się ta wizja, lecz w życiu winniśmy czynić to co trzeba, a nie to, co nam odpowiada. Tego żąda od nas los.

 Myślała o tym, że spotkała – zupełnie przypadkowo – niezwykłego człowieka. Że chciałaby, aby był na zawsze. Na wieczność. Czuła się przy nim tak wyróżniona i tak jedyna jak przy nikim na świecie.

 Świat w ostatecznym rozrachunku należy określić jako miejsce cierpienia.

 Kiedy wady innych sprawiają ci przykrość, spójrz na siebie i zastanów się nad twoimi własnymi. Zajmując się nimi, zapomnisz o złości i nauczysz się żyć mądrze.

 Stabilizacja motylka to szpilka.

 Najpierw martw się o to, jak przeżyć. Później zastanowisz się jak żyć.

 Nic nie porusza się szybciej od światła, może z wyjątkiem złych wieści, ale one kierują się własnymi, szczególnymi prawami.