Veni, verdi, vomui – przybyłem, zzieleniałem, zwymiotowałem?

 Tęsknie, gdy nie ma cię przy mnie. Jesteś żarem, bez niego stygnę!

 Żyłeś jak głupiec i spotka cię los głupca.

 Zawsze myślałem, że odważni ludzie nie czują strachu. Po spotkaniu
z Franciszką i jej córką zrozumiałem,
że ci odważni także boją się,
jak wszyscy. Tyle że nie pozwalają,
by strach kierował ich postępowaniem.

 Mąż nie wąż, ale krew pije.

 Krew to nie zawsze najmocniejsze ogniwo.

 Każdego człowieka trapi jakaś udręka, ale ja pod tym względem wyprzedzałem stawkę o trzy długości...

 Nie można się spóźnić, gdy nikt nie czeka.

 Czasem śmierć marzenia jest nie mniej smutna niż prawdziwa śmierć.

 Próżność, gdy uderza do słabej głowy może okazać się zgubna.

 Trawa musi się ugiąć, gdy wieje wiatr.