Cisza była okropna i bezmierna. Cisza była wszystkim.

 Wszyscy pokonujemy w ciągu życia naszą własną niewidzialną drogę.

 Nawet najnormalniejszy człowiek zaledwie wisi na śliskim sznurze normalności. Obwody normalności wbudowano w ludzkie zwierzę wyjątkowo niedbale.

 Miłość, która niczego nie buduje, umiera w straszliwych cierpieniach.

 Nie zapomnę o tobie. Nawet po śmierci. To właśnie jest moje normalne życie. Normalna jest miłość do ciebie.

 Opinie większości ludzi można porównać do zabaw małych dzieci.

 Gdybym mogła uwolnić się od ciebie ale nie musiała cię stracić.

 Jeśli nie potrafisz wykorzystać minuty, to zmarnujesz i godzinę,
i cały dzień, i całe życie!

 Przebywanie z tobą wydaje mi się... jakieś słuszne. Naturalne, takie jak powinno być.

 Na samotność bowiem skazują człowieka nie wrogowie, lecz przyjaciele.

 Biblioteka stanowi obszar wolnej miłości, ofiarowuje niezobowiązujące romanse, przelotne związki, kapryśne lektury, niekiedy zachwyt, czasem też ułudę, ale zawsze z możliwością szybkiej zmiany, książki sprawiają, że ruchliwa powierzchnia wydarzeń zatrzymuje się nagle. Zatrzymuje się cała rzeczywistość.