(...) ważniejsze od tego, by wyzdrowieć, jest nauczyć się godzić ...

 Miłość dopada nas tak, jak dopada człowieka w zaułku wyrastający spod ziemi morderca.

 Czy istnieje skala bólu? on wypełnia nas do granic wytrzymałości, a jednak go znosimy.

 (...) nikt nie potrafi być w pełni obiektywny, gdy chodzi o rzeczy ważne.

 Nocą myśli mają nieprzyjemny zwyczaj zrywania się ze smyczy.

 Sądził, że to nie szaleństwo, a intensywność przeżywania uczyniła ją zobojętniałą.

 Pierwszy pocałunek to znak, że do drzwi puk przeznaczenie.

 Jesteśmy niczym łzy w deszczu, które giną w rwącym strumieniu rzeczy doczesnych.

 Oto, co jednoczy ludzi, pomyślał Iwan. Nie śmierć. A nienawiść.

 Ludzi nie kocha się za to, że są doskonali, tylko pomimo to, że tacy nie są.

 Wszystko jest kłamstwem. To, co słyszysz i widzisz. Nieprzebrane zasoby. Zjawiają się jedno za drugim. Jesteś w trumnie. Ruchomej trumnie.