Fortuna to niestała dziwka zwariowana na punkcie ironii.

 Wiesz, co mówią o nadziei. Nadzieja rodzi wieczną nędzę.

 Po tylu gorzkich dniach
dali ci nadzieją, marynarzu.
Czas więc, kapitanie, otrząsnąć się,
porzucić dom i wyruszyć znowu na morze.

 (...) przyciągała go niczym ciemny las dziecko, spodziewające się odkryć jakieś skarby w
jego głębinach.

 Chroń ją, Boże. Ja zajmę się resztą.

 Życie miejskie: miliony ludzi, których dzieli wspólna samotność.

 Mówili o niej 'pokręcona', bo nie była taka jak wszyscy.

 Każde spotkanie niesie w sobie początek straty.

 Niewielu jest ludzi, z którymi chcemy przebywać i z którymi jest nam dobrze przez większość czasu. Jeśli uda ci się kogoś takiego znaleźć pamiętaj: Walcz o niego.

 Radość jest jak kamień, który wrzucony do wody zatacza coraz większe kręgi.

 Tak długo, jak jesteśmy ludźmi, będziemy się mylić.