Armia składa się z niezbędnych, ale w pełni wymienialnych elementów.

 Myślałam o tym, jak bardzo jesteśmy zapisani w innych ludziach i nigdy naprawdę nie wiemy, kiedy ktoś nas odczyta, wydobędzie na powierzchnię albo spróbuje zatrzeć, tak jak ściera się z mebli kurz.

 Zmarli pozostawiają wśród nas swoje cienie, jak echo w przestrzeni, w której niegdyś żyli. Prześladują nas, nie przekwitając, nie starzejąc się tak jak my. Strata, którą opłakujemy, nie wpływa na ich przyszłość, lecz wyłącznie na naszą.

 [...] jestem bezradny, jestem jak organiczna definicja angielskiego słówka „pathetic", jestem jak podstarzały Donnie Darko,
jestem potencjalnym samobójcą z miłości
przez utopienie, jestem jak otwarta czakra, cieknący kran i krwawiący nos.

 Rzeczywistość się pomału w świat zmieniała ideału, daj mi teraz marzyć, daj!

 A przecież w pogoni za czymś, co nie należy do ciebie, nie ma ani krzty honoru.

 (...) czyjś uśmiech może wywołać taki sam ból jak pełen agresji krzyk.

 Jeśli można grzeszyć myślą, to zdaje się, że zmierzam prosto do piekła.

 Bóg jest we wszystkim, co nas otacza, trzeba go przeczuwać, przeżywać.

 Są miejsca, gdzie kończy się publicystyka, a zaczyna życie.

 Słuchać Beethovena to jak założyć buty geniusza
i zdać sobie sprawę, że mamy inny rozmiar.