
Największym skarbem człowieka jest życie. Trzeba przez nie przejść tak, ...
Największym skarbem człowieka jest życie. Trzeba przez nie przejść tak, by nie zranić drugiego człowieka, bo jutro możemy już nie mieć okazji powiedzieć “Przepraszam”.
Dobrzy szukają się wzajemnie,
ale źli stronią od siebie.
Przyjaźni czy też płynącego z niej spokoju nie należy lekceważyć. Po oddychaniu, jedzeniu i spaniu - przyjaźń jest jednym z warunków koniecznych do życia.
Jedynie ofiarowując to, co najcenniejsze, człowiek może zdobyć największą moc.
Nie mogę udawać, że podoba mi się ta wizja, lecz w życiu winniśmy czynić to co trzeba, a nie to, co nam odpowiada. Tego żąda od nas los.
Nim zacznę biegać, muszę nauczyć się chodzić.
- To cię zabije - ostrzega. - Lepiej w ogóle nie myśl.
Nigdy nie będziesz naprawdę szczęśliwy. Czy to nie przykre?
Nigdy nie rzucaj na stół wszystkich kart.
Nie można odczynić dokonanego, cofnąć słów, które raz zostały wypowiedziane.
Ludzi coraz więcej, a człowieka coraz mniej.