Największym skarbem człowieka jest życie. Trzeba przez nie przejść tak, ...

 Jesteś o tyle spojrzeń ode mnie.
Jest mi o tyle Twych spojrzeń samotniej.

 Nigdy nie szanuje się ludzi, którzy
sięgają wyżej własnego nosa.

 Wszyscy skrywamy w najgłębszych zakamarkach duszy jakiś sekret.

 Pamięć to coś naprawdę dziwnego. Szufladki ma wypchane kompletnie nieprzydatnymi, bezsensownymi rzeczami. A człowiek zapomina jedną po drugiej te ważne, naprawdę potrzebne.

 W grze o tron zwycięża się albo umiera. Nie ma ziemi niczyjej.

 Dotarło do niej, że miłość
to ten moment, kiedy serce
nagle zaczyna rwać się na strzępy.

 Trzeba więc pilnować, by kultura pielęgnowała dobroć, nie nienawiść.

 Obawiam się, że kiedy moje marzenie się ziści, nie będę już miał w życiu żadnego innego celu.

 Kultura przynosi także zwycięstwo, choć zwycięstwo czasem obniża kulturę.

 Idę do nieba! No, no, a to się niektórzy zdziwią...