Największym skarbem człowieka jest życie. Trzeba przez nie przejść tak, ...
Największym skarbem człowieka jest życie. Trzeba przez nie przejść tak, by nie zranić drugiego człowieka, bo jutro możemy już nie mieć okazji powiedzieć “Przepraszam”.
Bóg jest życiem, a Ty żyjesz w Bogu. Życie stale się odnawia, jest wieczne i niezniszczalne, jest rzeczywistością wszystkich ludzi. Żyjesz wiecznie, gdyż Twoje życie jest życiem bożym.
Wszyscy nosimy w sobie coś mocno ściśniętego, coś na kształt owych japońskich kwiatów co rozwijają się wówczas gdy rzuci się je na wodę.
Życie zaczyna się tam, gdzie kończy się przytulna strefa ochronna.
Idę swoją własną drogą, możliwe jednak, że wasza droga przez jakiś czas będzie równoległa do mojej.
Zamiary są wiatrem, kiedy nie idą z wykonaniem w parze.
Najtrudniej w życiu jest być sprawiedliwą. O ileż łatwiej jest być wielkoduszną.
W istocie tylko my ponosimy winę za to, co zdarza się w naszym życiu.
[...] upłynęło trochę czasu, zanim przestałem jej wszędzie wyglądać, zanim się przyzwyczaiłem, że popołudnia straciły swój kształt [...], zanim moje ciało przestało wreszcie tęsknić do jej ciała; czasami sam dostrzegałem, jak moje ramiona i nogi szukały jej we śnie [...].
Nienawiść rani silniej tego, kto nienawidzi.
Wracam na arenę.