Błogosławieni umarli, na których deszcz pada.

 Spadając w drżącą pustkę wyciągam do ciebie dłoń zatracam się w zimnym żalu czy ta krucha miłość jest sposobem by powiedzieć żegnaj.

 Anioł nigdy nie upada. Diabeł upada tak nisko, że nigdy się nie podniesie. Człowiek upada i powstaje.

 Robimy złe rzeczy kierowani dobrymi pobudkami i dobre rzeczy ze złych pobudek. Ludzie popełniają błędy...

 A błądzić jest rzeczą ludzką,
a wybaczyć... no, to już może tylko miłość.

 Każdy ma swoją śmierć. Ona idzie za nami wszędzie, przez całe życie, krok w krok

 Wierzyć, to znaczy ufać, kiedy cudów nie ma.

 Często popularność człowieka za życia objawia się po jego śmierci.

 Widzieć jedynie oczyma, to nie widzieć wcale.

 Rozpacz to ciemność i chłód, i samotność. Grzech rozpaczy, o którym mówił ksiądz, to lodowaty grzech odcięcia się od ciepłych, pełnych życia kontaktów z ludźmi.

 Ironia to dobre miejsce, żeby się ukryć, jedno z wielu substytutów ciszy.