Nie można zapełnić pustki tym, co się straciło.

 Na skutek klęsk i nieszczęść, które na mnie spadły, zostałam wiedźmą.

 Prawdziwa wiedza to ta, która zostaje wyrzeźbiona w umyśle. Jak sakwa pielgrzyma, towarzysząca mu zawsze w wędrówce.

 Gdybym miał niebios wyszywaną szatę
Z nici złotego i srebrnego światła,
Ciemną i bladą, i błękitną szatę
Ze światła, mroku, półmroku, półświatła,
Rozpostarłbym ci tę szatę pod stopy,
Lecz biedny jestem: me skarby – w marzeniach,
Więc ci rzuciłem marzenia pod stopy,
Stąpaj ostrożnie, stąpasz po marzeniach.

 Gdy ludzie są sobie przyjacielscy, nawet woda staje się słodka.

 On wciąż cię kocha. Jesteś centralnym punktem wokół którego kręci się jego świat. To się nie zmieniło.

 Wszyscy jesteśmy sierotami. Sierotami burzy.

 Świat jest moją sceną. Trzymaj się blisko mnie, a dostaniesz gwiazdorską rolę w tym przedstawieniu.

 Tylko wielkiego człowieka stać na przeprosiny.

 Nie możesz się wściekać z powodu prawdziwego zakończenia. To na sztuczne happy endy powinnaś się wkurzać.

 Człowiekiem gardząc, sami tym sposobem się poniżacie...