Świat jest koszmarnie hałaśliwy, a na wodzie panuje taka cisza, ...
Świat jest koszmarnie hałaśliwy, a na wodzie panuje taka cisza, że człowiek słyszy własne myśli.
Czy człowiek ma siłę zakochać się lub nie zakochać? A kiedy jest zakochany, czy może postępować tak, jakby nim nie był?
Młodość już taka jest, sama ustala granice wytrzymałości, nie pytając, czy ciało to zniesie. A ciało zawsze znosi.
Nie jestem bardziej samotny niż strumyk przy młynie, chorągiewka na dachu, niż gwiazda północna, południowy wiatr, kwietniowy deszcz, styczniowa odwilż, pierwszy pająk w nowym domu... Nie jestem bardziej samotny niż ten głupiec śmiejący się nad stawem.
Chwile zlewają się nieprzerwanie w strumień, którego czasem nie można ogarnąć.
Uroda przemija jak sen jaki złoty.
Umierałem. Jak wszyscy inni żyjący na tym świecie.
Człowiek - to istota, która się do wszystkiego przyzwyczaja, i sądzę, że to najtrafniejsze określenie człowieka.
Przyszłość jest naszą koszulą,
lecz teraźniejszość - naszym ciałem.
Tych spraw nigdy nie
rozumiałem i nie zrozumiem -
ile ludzie są w stanie znieść.
Życie bez ludzi,
których się kocha,
jest samotnością.