Wrażliwy. A niech mnie! Ten prymityw miał wrażliwość deski klozetowej.

 Wciąż ściskała książkę. Desperacko chwytała się słów, które ocaliły jej życie.

 Noc to pora, kiedy mroczne myśli szarpią duszą jak sznurki marionetką.

 W każdym normalnym człowieku tkwi szaleniec i próbuje wydostać się na zewnątrz.

 Chłodne powietrze wchodzi i wychodzi z moich płuc boleśnie, ale to dobry rodzaj bólu: ból, który przypomina, jak cudownie jest oddychać.

 Czas rozdziela tych, którzy się kochają, i nic nie trwa bez końca.

 Świadomość śmierci pobudza do życia.

 Trudno cokolwiek znaleźć, jeżeli się nie wie, czego szukać.

 ...coś się w niej zmieniło, zmieniło i zmieniało nadal.

 Każdy zabija kiedyś to, co kocha.

 Wewnątrz każdej bryły węgla tkwi diament, który czeka, żeby się wydostać.