Jesteś złodziejem, który skradł najcenniejszy skarb- moje serce.

 Żyję więc jak więzień własnego ciała, nie mogąc uciec przed torturami, które sobie zadaje.

 -Przyjaciołom się więcej wybacza?
- Ludziom, których się kocha,
można wybaczyć wszystko.
- Nawet jeśli cię zawiodą?
- Nawet jeśli zawiodą.

 Tak trudno mi zachowywać się właściwie, gdy jestem przy tobie.

 Smuciła się,że będzie tęsknić za nim każdego dnia aż do smierci. I płakała nad sobą i zmianami,które w niej zaszły,bo czasami nawet zmiana na lepsze jest jak mała smierć.

 Zawsze będę strzegł twojego serca, nawet gdyby to oznaczało, że moje musi przestać bić.

 Miłość - mruknęła nad zlewem. - Nikt zakochany nie wie, jak, u diabła, się z nią obchodzić.

 Ludzie w rozpaczy nabierają nadludzkich sił.

 Skręcę kark pierwszemu, który mnie dotknie.

 Potrafię uwierzyć w to, że umrę, ale, cholera jasna, nie w to, że się zestarzeję.

 Kiedy długo patrzysz w otchłań, otchłań również spogląda w głąb ciebie.