Był każdym tylko nie sobą.

 Ludzie
którzy mnie otaczają
są mi obcy
ludzie
którzy do mnie mówią
są niemi
ludzie
którzy mnie dotykają
nie są ludźmi
rozgrywa się dramat
mojej obecności
w tłumie

 Nie ma paskudniejszego widoku niż płacząca czarodziejka.

 Cierpliwość jest cnotą zakochanych.

 Żyję ot tak sobie, jak przelotny ptak ze złamanym skrzydłem. Nie mogę pofrunąć dalej.

 Nie można trzymać życia w klatce.

 – Powiedz mi, jak mnie kochasz.
– Powiem.
– Więc?
– Kocham cię w słońcu. I przy blasku świecy.
Kocham cię w kapeluszu i w berecie.
W wielkim wietrze na szosie i na koncercie.
W bzach i w brzozach, i w malinach i w klonach.
I gdy śpisz. I gdy pracujesz skupiona.
I gdy jajko roztłukujesz ładnie –
nawet wtedy gdy ci łyżka spadnie.

 Najdziwniejsze w każdej rozłące jest to, że pamięta się tylko to, co było w ludziach dobre.

 Ludzie słyszą to, co chcą usłyszeć.

 Smoki nie mają dusz. Nikt nie oczekuje od nich pobożności.

 Dopóki nie cieszy nas czyjś upadek, dopóty wciąż możemy oglądać własne odbicie w lustrze. Rozkoszowanie się miernotą bliźniego jest szczytem miernoty.