Każda kobieta architektem własnego losu.

 Kobieta nie chowa urazy,
kobieta po prostu pamięta fakty.

 Kobieta ma tyle siły, że zadziwia mężczyzn. Dźwiga ciężary losu, rozwiązuje problemy, jest pełna miłości, radości i mądrości. Uśmiecha się gdy chce krzyczeć, śpiewa, gdy chce się jej płakać, płacze, gdy się cieszy i śmieje, gdy się boi. Jej miłość jest niekontrolowana. Łzy są jej sposobem wyrażania smutku, wątpliwości, miłości, samotności, cierpienia i dumy. Walczy o to, w co wierzy, sprzeciwia się niesprawiedliwości, daje z siebie wszystko, jej miłość jest bezwarunkowa. Mimo przeciwności losu znajduje w sobie siłę, by żyć dalej, wie, że pocałunek i przytulenie mogą uleczyć złamane serce. Ma tylko jedną wadę... zapomina ile jest warta.

 Kobieta, która naprawdę przewyższa mężczyznę, musi nie tylko przewyższać swoje podobniąstwa, ale także musi posiadać te cechy, które są wyłącznie jej własne, i które pozostają poza zasięgiem mężczyzny.

 Kiedy kobieta zaczyna milczeć, to znaczy, że przegrałeś, bo kiedy się wkurwia, kiedy rzuca talerzami, kiedy krzyczy i płacze, to znaczy, że jej zależy. Milczenie jest oznaką tego, że się poddała, miłość z niej wyparowała, nadszedł dla was czas napisów końcowych.

 - Dlaczego taka niezwykła dziewczyna jak Ty nie ma chłopaka?
- Będąc ze mną... umarł ze szczęścia.

 Kobieta, która zrozumiała, że może pokonać przeciwności losu, przestała pytać, czy jest piękna. Stała się piękna samym tym, że zrozumiała, kim jest...

 Kobieta ma w sobie niezwykłą moc, potrafi zaskoczyć swoją wytrzymałością, odwagą i determinacją. Jest jak ocean - spokojny na powierzchni, ale pełen głębokości, tajemnic i nieskończonej siły.

 Kobieta ma taką siłę, że potrafi zainspirować, pocieszyć, stworzyć i odrodzić. Jej wrażliwość czyni ją niezwykłą i niepowtarzalną. Kobieta jest niewiarygodną istotą, która potrafi dokonać rzeczy pozornie niemożliwych.

 Dla niego ogół dziewcząt na świecie dzieli się na dwa gatunki: pierwszy - wszystkie dziewczęta na świecie prócz niej są to zwykłe sobie dziewczęta, mające wszelkie ludzkie niedoskonałości; i drugi gatunek - ona jedna, bez żadnej ułomności, górująca nad wszystkim, co ludzkie.

 Wydaje Ci się, że mnie znasz? Masz rację...
Wydaje Ci się! Znasz mnie na tyle na ile sama Ci pozwolę...