Ty też z tych co czekają na księcia z bajki?

 Prawdziwa kobieta ma zasady, ambicje i plany, szacunek do swojego ciała, kocha bezgranicznie i nie zawodzi. Ma również granicę wytrzymałości i nawet kochając całą duszą, wybierze rozstanie zamiast bycie na drugim planie, upominania się o czyjąś uwagę czy żebrania o gest.

 To bardzo niedobrze, jeżeli kobieta
przeżyje najgorsze, co może się
jej zdarzyć, bo potem nie boi się
już niczego. A to bardzo źle, gdy
kobieta niczego się nie boi.

 Kobieta to skomplikowane zjawisko
i ważne jest nie tylko, jak wygląda, ale
i jak się rusza, jak siada, mówi, podaje
rękę, jaki ma ton głosu, jak pachnie, jaki
roztacza wokół siebie klimat. Tandeta rzuca
się w oczy, dobry gatunek przyciąga wzrok.

 Kobieta nie musi prowadzić za rękę mężczyznę, aby pójść za nią. Nie musi prowadzić mężczyznę za nos, aby go pokierować. Siła kobiety tkwi w jej subtelności.

 Miała nadzieję, że już go nie kocha, że to minęło. Tak bardzo się starała, żeby to minęło. Ostatnie pół roku to był właściwie odwyk. Odwyk od niego, od jego wariackiej miłości, od pocałunków, jego fantazji, jego wygłupów, jego napadów melancholii, jego niezwykłości. Nie udało się. Owszem, może i o nim zapomniała, ale wcale nie przestała go kochać.

 Ja dziś Paniom życzę, by przestało się Paniom śnić, a zaczęło się przytrafiać.

 Kobieta, która publicznie się rozbiera, przypomina mi reżysera filmu kryminalnego, który na wstępie zdradza rozwiązanie.

 Nie ma ziela na babskie wesela, nie ma rutki na babskie smutki.

 Z siwą głową do kobiety, jak z jeżem do psa.

 Panna i wiśnia malowane brzydsze.