Zbyt daleko zaszło moje poznanie świata, dlatego
nie mogłem tak z miejsca cofnąć się w rozwoju i przyjąć
na klatę, że kobieta jest zrobiona z żebra.
Kobiecość to nie ładna twarz, płaski brzuch, czy piękna skóra. Kobiecość to piękne wnętrze, czułość, ciepło, wyrozumiałość, umiejętność bycia blisko.
Słabości, twe imię kobieta!
Kiedy kobieta zaczyna milczeć, to znaczy, że przegrałeś, bo kiedy się wkurwia, kiedy rzuca talerzami, kiedy krzyczy i płacze, to znaczy, że jej zależy. Milczenie jest oznaką tego, że się poddała, miłość z niej wyparowała, nadszedł dla was czas napisów końcowych.
Rada baba, że ją chwalą.
Kobiecie bez fartucha, jak krowie bez ogona.
Prawdziwa kobieta ma zasady, ambicję i plany, szacunek do swojego ciała, kocha bezgranicznie i nie zawodzi. Ma również granicę wytrzymałości i nawet kochając całą duszą wybierze rozstanie zamiast bycia na drugim planie i upominanie się o czułe słowa, bo wie ile jest warta.
Była zachwycona. Miała władzę nad jego duszą i ciałem, całą noc przewracał się w łóżku, myśląc o niej. Ponieważ ona przez całą noc robiła to samo, można było prawie uznać, że spędzili ją razem.
Kobieta ma tyle siły, ile sama pozwoli sobie mieć. Nie jest ani słaba, ani niezniszczalna. Potrafi podnieść się po upadku, ale również pozwala sobie na chwilę słabości. Jest niczym poranna rosa na kwiecie – delikatna. Jest jak górski szczyt – niezachwiana. Ale przede wszystkim, kobieta jest sobą – niepowtarzalna i jedyna w swoim rodzaju.
Klaps w gołą pupę, postrach małych dziewczynek, staje się przyjemnością gdy dorosną.
