Kobieta jest jak akwarela. Zmienia się pod wpływem kolorów jej duszy, fascynująca niczym tajemnica, którą chcesz rozwikłać, ale nie potrafisz. Jest jak puch dandelionu, piękna i ulotna, ale o siły, jaka w niej drzemie, można się przekonać, kiedy wiać zaczynają wiatry przeciwności.
Kobiety nie bij nawet kwiatem.
Nigdy nie wierz kobiecie,
jeżeli powie, że coś jest "nieważne".
Czasami najpiękniejsza na sali nie jest dziewczyna, która ma obiektywnie najbardziej idealną figurę i rysy twarzy, ale ta, która ma do siebie zaufanie, lubi siebie i emanuje radością. Ona będzie przyciągała do siebie spojrzenia i budziła zazdrość, chociaż gdyby zbadać jej atuty za pomocą cyfrowego wzorca kobiecej urody, niekoniecznie otrzymałaby dobry wynik. Bo źródłem jej pewności siebie i radości nie jest dyplom ukończenia szkoły dla kandydatek na Miss Świata, tylko to, że lubi swoje prawdziwe ,,ja’’, czyli ma świadomość swoich emocji, uczuć i pragnień. Kocha siebie za to, że jest na świecie i znajduje radość w różnych, nawet drobnych i pozornie nieznaczących sprawach lub zdarzeniach.
Kto nieszczęśliwy, to i u babki swej nic nie uprosi.
Nie znoszę kobiet, które nie wiedzą, jak silne są one. Wszystkie mamy w sobie olbrzymią siłę, tylko nie każda z nas o tym wie. W nas jest moc, mądrość, determinacja. Nie idź za mężczyzną, nie idź za kobietą. Idź za tym, co w sercu pali jest najpiękniejszym snem!
Gdy kobieta już dostatecznie długo była naga, patrzy się znowu na jej twarz.
Kobieta, która naprawdę wie, kim jest, nie musi udowadniać nikomu, jaką jest silną. Najcenniejsze kamienie są zawsze ukryte pod ziemią i tylko cierpliwe dłubanie pozwala je odkryć. Tym samym jest kobieta - ukryta między skromnością a siłą.
Kobieta czuje się bezpieczna tylko wtedy, gdy ma kogoś, na kim może polegać; kogoś, kto ją chroni i nigdy nie zawiedzie. Jednak cud kobiety polega na tym, że potrafi przetrwać, nawet kiedy nie ma nikogo, na kim może polegać.
Żeńska głowa bardzo jałowa.
