Kobieta, która publicznie się rozbiera, przypomina mi reżysera filmu kryminalnego, który na wstępie zdradza rozwiązanie.
Zbyt daleko zaszło moje poznanie świata, dlatego
nie mogłem tak z miejsca cofnąć się w rozwoju i przyjąć
na klatę, że kobieta jest zrobiona z żebra.
Nie obiecuję być bezbłędna, idealna, najlepsza, ale obiecuję być zawsze.
Kobieta to piękna i skomplikowana istota. Próbuje zrozumieć siebie, a także nas, mężczyzn. Jest zarazem silna i niewinna, odważna, ale często skrywa swoje lęki. Szuka prawdy, ale potrafi kłamać dla dobra innych. Jest piękna, nawet kiedy płacze.
Kobieta, to osoba, która potrafi narodzić nowe życie. Ta wytrzymałość, tę siłę to tylko kobieta posiada. Ta odporność, te wyzwania, które staje przed nią, a ona wciąż idzie naprzód. Kobieta to symbol siły.
Kobieta ma tę moc, że potrafi w jednej chwili, jednym spojrzeniem, jednym dotyku udzielić pociechy, dodać otuchy, wsparcia, nadziei i siły. Kobieta potrafi być delikatna, ale jednocześnie silna jak skała.
Kobieta jest jak fontanna siły. Można ją ranić, ale nigdy nie można zniszczyć jej wewnętrznej zdolności do regeneracji i powrotu do pełnej Urody.
Kobieta ma siłę, której mężczyzna nie posiada: siłę miłości, siłę spokoju, siłę poświęcenia. W naszym cywilizowanym świecie, gdzie zwykłe poszanowanie zasad człowieczeństwa staje się rzadkością, kobieta jest ostatnią ostoją miłości, pokoju i człowieczeństwa.
Jednym z wizerunków Boga jest właśnie oblicze kobiety.
Każdy mężczyzna, kiedy jego życie jest w rozsypce potrzebuje u swojego boku kobiety. Tak jak w grze w szachy, królowa chroni króla.
