Nie szukaj ideału. Bo ideałów nie ma. Znajdź kogoś, kto ...

 Mężczyźni zawsze chcą być pierwszym miłością kobiety. To ich próżność. Kobiety mają bardziej subtelną intuicję. Co nas obchodzi, czy jesteśmy pierwsze, czy ostatnie? Ważne, że jesteśmy niezapomniane.

 Mężczyzna to ktoś, kto znosi, co na niego idzie. Jeśli na niego idą deszcz, zimno, czy niewłaściwe miejscowe zwyczaje, musi to znieść. Musi to znieść nawet wtedy, gdy tylko dwadzieścia na sto znieść może. To jest męskość.

 Prawdziwy mężczyzna jest paradoksalnie niemożliwy.

 Małżeństwo jest wiedzą.

 Człowiek nie jest do końca istotą ludzką, dopóki nie nauczy się i nie poćwiczy w sztuce bycia mężczyzną. Albowiem bycie człowiekiem oznacza przede wszystkim stawienie czoła przeciwnościami losu, przezwyciężanie przepaści pomiędzy tym, co się jest, a tym, czym się chce być.

 Mężczyzna ma w sobie coś z dziecka - ciągle bawi się nowymi zabawkami, ale staje się poważny i odpowiedzialny, kiedy przychodzi czas na działanie. Przykład męskości demonstruje pewność siebie, ale potrafi wyznać, kiedy się myli. Często wydaje się silny, ale trudno mu jest pokazać swoje prawdziwe uczucia.

 Mężczyzna ma to na sobie, że kiedy jest dobry, jest kimś lepszym niż najlepsza kobieta; kiedy jest zły, jest kimś gorszym.

 Bycie mężczyzną to nie kwestia wieku. Jak dotrzeć do prawdziwej męskości to nie jest łatwa droga. To nie chodzi o to, aby być najsilniejszym, najszybszym, najmądrzejszym, ale bycia prawdą o sobie, utrzymania swojego słowa i przede wszystkim szacunku do innych.

 Brakuje mi jej. Nawet gdybyśmy nic do siebie nie mówili, gdyby dalej spała, chciałbym siedzieć tam przy niej.

 Mężczyźna nie jest tym, co ma, nie jest tym, co robi, nie jest tym, co widzą inni. Mężczyzna jest tym, co robi z tym, co ma, tym, co przemienia w siebie, tym, co z siebie daje innym.