Mężczyzna, który nie ma zaplecza w postaci kochającej kobiety, jest martwy.Jest nikim.
Mężczyzna, który nie zna własnej historii, jest jak dziecko. Nie wie, dokąd idzie, skąd przyszedł i kim jest.
Mężczyźna to istota, która jest zawsze w drodze, zawsze poszukuje, zawsze jest niewyspana, bo ciekawość i chęć poznania nowych rzeczy pochłania go do tego stopnia, że zapomina o odpoczynku.
Kobiety nie lubią niezdecydowanych facetów. Potrzebują męskich charakterów, męskich decyzji, zdecydowanych i poważnych działań.
Mężczyźni zawsze chcieli być ukochanymi bohaterami życia kobiet, a kiedy przestali być tak potrzebni, poczuli się odrzuceni, nie wiedząc, że ów odrzut stanowił de facto wyzwanie: stań się prawdziwym mężczyzną.
Liczy się jego spojrzenie. Dla kobiety
wiedzieć, że podoba się facetowi jest jak
kupić ulubione ciastko, zeżreć je i nie przytyć.
Jak dostać osiemdziesięcioprocentową zniżkę
na kieckę w sklepie odzieżowym.
Kto z chłopem pije, ten też z nim pod płotem leży.
Mężczyźna nie jest tym, co ma, nie jest tym, co robi, nie jest tym, co widzą inni. Mężczyzna jest tym, co robi z tym, co ma, tym, co przemienia w siebie, tym, co z siebie daje innym.
Kiedy mężczyzna wie, kim jest, wie, gdzie chce iść i wie, kogo lubię, można powiedzieć, że jest szczęśliwy, że znalazł swój cel. A każdy cel jest też działaniem. Bez działania nie można dojść do miejsca, które się chce osiągnąć.
Tak to się zaczyna. Spoglądasz na kogoś, kogo nie widziałeś nigdy przedtem i nagle go rozpoznajesz. To wszystko. Po prostu go rozpoznajesz. Tak to się zaczyna.
