Miłość jest najdoskonalszym dziełem człowieka.

 Jak spotykasz właściwego człowieka, to nie musisz już nikogo udawać.

 Jesteś moim oddechem,
moim życiem, moim sercem.

 - Pamiętasz jak się poznaliśmy?
- Przypadkiem, jak każdy. - Jak się w Tobie zakochałam? - Przypadkiem. Najpiękniejsze są przypadki.

 W przyjaźni nie liczy się to, kogo znasz dłużej. Liczy się to, kto przyszedł i cię nie zostawił w trudnej chwili.

 W byciu romantycznym zawsze chodzi o obietnicę.

 Przez miłość stajemy się lepsi, a przez cierpienie mądrzejsi. Szukamy idei w naszym umyśle, a znajdujemy je w naszym sercu. I gdy spotyka się dwie osoby, które potrafią w sobie to zrozumieć, rodzi się miłość, która jest piękna, bo jest prawdziwa.

 Miłość nie jest ani strachem, ani namiętnością, ani uczuciem miłości; myśli, że tylko znamy miłość, ale dzieje się odwrotnie: miłość nas poznaje, wymyśla, rzeźbi, malaruje, konstruuje, rysuje, łączy w całość, rozwija nas, nawet jeśli to zranienie jest, nawet jeśli to rozrywanie jest.

 Myśli i głosu serca nie da się kontrolować.
Nie można nimi sterować, ale można je zagłuszyć.

 Miłość to siła wyższa, która nas ciągnie do tej, a nie innej osoby.

 On nigdy nie opuszcza tych, którzy kochają.