Każdy z nas jest miłością czyjegoś życia.

 Większą rzeczą jest z miłości do Boga sprzątać biuro, niż z miłości do pieniądza biurem kierować.

 Nie ma ludzi idealnych, kłótnie, nieporozumienia, przeróżne (zakazane w związku) pokusy, towarzyszą nam przez całe nasze życie. Ja jednak wierzę, że jeśli ludzie naprawdę się kochają, nie zepsują sobie życia głupotami. 

 Związek powinien być twoją bezpieczną przystanią, a nie polem walki. W życiu musisz stoczyć wystarczająco wiele bitew a dom jest po to, by od nich odpocząć i nabrać sił.

 Ale czy miłość nie wymaga od nas, byśmy szli sobie nawzajem na rękę?

 Nadzwyczaj miło jest być kochanym, ale jeszcze piękniejszym jest kochać. Miłość rodzi się z gwałtownością uczuć, wzrasta w skomplikowanym splotem chwil, maleje i znika pod presją codzienności.

 Pytają mnie o plany na przyszłość, jakby to było najważniejsze. Dla mnie najważniejsze jest z kim ją spędzę. Nieważne jak. W luksusie, czy w biedzie, z sukcesami czy bez. Największe spełnienie to mieć obok siebie człowieka, takiego mimo wszystko. (Olga Wojciechowska)

 Miłość Boga jest przedsmakiem nieba.

 Miłość nie leci z kranu jak woda, nie możesz jej odkręcać i zakręcać kiedy tylko chcesz.

 Istota miłości polega na tym, że zakłada ona bezinteresowność, samą bezinteresowność i tylko bezinteresowność.

 Nie doprowadź, nigdy, pod żadnym
pozorem do tego, żeby bała się o
inną kobietę. Musi być pewna, że to
ona jest tą, której potrzebujesz,
pragniesz i oddasz dla niej wszystko.
Będzie Cię testować, sprawdzać i
prowokować, a Ty musisz być twardy
i nieugięty. Ona ma maskę, pod
którą Ty musisz zajrzeć i powiedzieć
Ja i Ty i nikt inny.