Miłość jest zajęciem dla próżniaków, a próżniactwem dla zajętych.

 Miłość jest rośliną, której czas dojrzewania przychodzi i przemija.

 Kochać, to nie znaczy patrzeć na siebie nawzajem, to znaczy patrzeć razem w tym samym kierunku. Miłość nie spoczywa w partnerze, lecz we własnym ja, i jest zawsze niezależna i wolna.

 Nie można tak po prostu wyłączyć swoich uczuć do kogoś, nawet jeśli na nie wcale nie zasługuje.

 Tak to już jest z odległością: albo sprawia, że oddalasz się od kogoś, albo uświadamia ci, jak bardzo go potrzebujesz.

 Jeśli chcesz kochać się z kobietą, zrób to w sypialni. Jeśli chcesz ją uwieść, zrób to w tańcu.

 Pozwól, aby ktoś zaczął Cię zdobywać, walczyć o Ciebie. Aby ktoś czuł, że musi zasłużyć na to, by Cię mieć. Żeby pomyślał, że to właśnie Ty jesteś z tej wyższej półki i że musi sprostać wyzwaniu. Coś, co jest trudne do zdobycia, jest dużo bardziej szanowane i cenione niż to, co samo przychodzi bez wysiłku.

 Miłość jest skarbem tak bezcennym,
że możesz świat cały kupić i nie tylko swoje, ale i cudze grzechy odkupić.

 Być z kimś to wybaczać mu, że rani nas sobą i brakiem siebie.

 To jest zrozumienie wynikające z podobnych doświadczeń, z
tego, że oboje wiemy co
znaczy być wybrakowanym.

 Są takie noce których nie mogę zasnąć, a wiesz dla czego ?
Bo wspominam co wieczór nasze chwilę spędzone razem, których nie da się zapomnieć .
Więc chce Cię tu i teraz przytulić, leżeć razem, budzić się przy tobie. Aby zamiast myśli , zastąpiła je sobą. Po prostu bądź.!