Największa jest miłość matki, druga – psa, trzecia – kochanki.

 Wiadomo, że najtrudniejsze rozstania to te, gdzie jest miłość. A jeszcze trudniej, kiedy zdajesz sobie sprawę, że kogoś kochasz, ale nie potrafisz z nim żyć.

 (...) ona zaś czuła, że w żadnym miejscu na świecie nie byłoby jej tak jak w jego ramionach.

 „Gdybym tylko mógł wziąć roczny urlop od wszystkiego, kupić przyczepę, podróżować z tobą po całym świecie, dobrze jeść, pić i tak spać z tobą przez wszystkie noce, a rankiem wstawać powoli, dojrzeć przez okno jakiś las, spacerować wokół jeziora, położyć się w trawie, zmrużyć oczy w słońcu; tylko rok, a potem byłbym gotów wrócić i już nie prosiłbym o nic więcej dla siebie. Nie mam żadnych pretensji do życia, tylko żeby czasami zwolniło ten ucisk na szyi. Żeby tylko pozwoliło trochę żyć.”

 Prawdziwą miłość poznaje się nie
po jej sile, lecz po czasie jej trwania.

 Miłość jest jak wiatr, nie możemy jej zobaczyć, ale możemy ją poczuć. To jest coś niewidzialnego, co czujemy w sercu i duszy. To jest połączenie dwóch dusz, które razem tworzą jedność. Miłość to nie tylko uczucie, to decyzja, to obietnica.

 Dostałam więcej miłości, niż mogłam pomieścić w sobie, więc przelałam ją na innych.

 Miłość, która nie odradza się stale, stale umiera.

 Jeśli ci na kimś zależy,
zawsze masz dla niego czas.

 Miłość prawdy jest najszlachetniejszą formą miłości życia.

 Niby nic się między nimi nie wydarzyło, ale było między nimi wszystko.