Życie skopało mnie wiele razy, ale za każdym razem dałem ...

 Nie ma nic trudniejszego do podjęcia, niebezpieczniejszego do przeprowadzenia ani bardziej niepewnego co do sukcesu niż dążenie do przodków. Ponieważ innowator ma za przeciwników wszystkich tych, którzy dobrze prosperowali w starych warunkach, a ciepłych obrońców znajduje jedynie wśród tych, którzy mogą dobrze prosperować w nowych.

 Już tyle razy w życiu miałaś trudne momenty i poradziłaś sobie. Płakałaś, a potem odzyskiwałaś radość. Upadałaś, a potem wstawałaś i zaczynałaś na nowo. Widzisz? Przeżyłaś. Nie ma czego się bać.

 Nie poddawaj się. Zwykle jest tak, że największa próba jest tuż przed osiągnięciem zwycięstwa.

 Aby mieć to czego nigdy nie miałeś musisz zrobić coś, czego nigdy nie robiłeś.

 Oczywiście można też całe życie unikać kłopotów, uciekać, uchylać się, zabezpieczać, nie wchodzić w konflikty, można, owszem, można całe życie być tchórzem. Tylko co to za życie? Życie powinno zawierać przeżycia: przeżyłem to, przeżyłem tamto, myślałem, że nie przeżyję, ale jakoś dałem radę. Jeśli twoje życie nie zawiera tych elementów, to radzę ci, usiądź na jakimś mrowisku – bez tego fizycznego doświadczenia nie znajdziemy porozumienia. Abyśmy znaleźli wspólny język, musisz zostać pokąsany, i to na własną prośbę.

 "Człowiek sukcesu to ten, który potrafi zbudować dom z kamieni, które rzucali w niego".

 Kiedy jesteś na skraju poddania się, przypomnij sobie o wszystkich tych, którzy z niecierpliwością czekają na twoją porażkę. Pamiętaj, że silne kobiety i mężczyźni, jak ty, są w stanie wytrzymać każdą burzę, jaką przynosi życie. Nie łudź się - Walka nie jest łatwa, ale nagroda na końcu jest warta każdego wysiłku.

 Przestań pozwalać, by ludzie robiący dla Ciebie tak mało, mieli tak duży wpływ na Twoje myśli, uczucia i emocje.

 Charakter nie może być rozwinięty w spokoju i ciszy. Tylko poprzez doświadczenie prób i cierpienia może dusza być wzmacniana, ambicja pobudzana, i osiągnięcia osiągnięte.

 Każdy musi to mieć. Coś takiego, o czym mógłby myśleć, odwoływać się do tego, gdy trzeba się do czegoś odwołać, gdy trzeba się do czegoś przymierzyć albo zaczerpnąć skądś sił, kiedy własne nie wystarczają. Trzeba mieć coś takiego, nosić w zanadrzu, dmuchać na to i chuchać, jak na największy skarb. Bo to jest największy skarb, tyle, że go nie widać i nikt o nim nie wie.