Zbyt często nie sięgamy po to, czego chcemy, tylko bierzemy to, co jest. Rozkładamy ręce i mówimy „tak wyszło”. Nie walczymy o lepszą pracę, nie naprawiamy związków – siadamy na dupie i narzekamy. Boimy się ryzyka, zmian, boimy się żyć, szukamy wiecznych wymówek. Czasem dobrze się przewrócić, żeby potem wstać i być silniejszym. Zacząć żyć po swojemu.
Problem, który da się
rozwiązać, to żaden problem.
Człowiek, który nie jest w stanie zaryzykować niczego, nie jest w stanie niczego zdobyć. Musimy mieć odwagę, by pozwolić sobie na zamianę tego, czego się obawiamy, na to, czego chcemy.
Ból jest przemijający, a skutki rezygnacji pozostają na zawsze.
Nie ważne jak wolno idziesz, dopóki nie zatrzymujesz się. Twoja prędkość nie ma znaczenia, przód to przód. Małymi krokami, ale zawsze do przodu.
To, czego boimy się najbardziej, jest z reguły tym, co właśnie powinniśmy zrobić.
Zwycięstwo nie zawsze jest dla najszybszych i najsilniejszych. Ale dla tych, którzy nigdy nie przestają próbować.
Pamiętaj, że zawsze możesz wstać, pierdolnąć drzwiami i odejść pewnym krokiem, nie odwracając się za siebie. Nigdy nie zapominaj o tej opcji.
Nasza wielkość nie polega na tym, że nigdy nie padamy, ale na tym, że za każdym razem, kiedy upadamy, potrafimy wstać. Ucz się od błędów i nigdy się nie poddawaj.
Nie czekaj na idealne warunki do rozpoczęcia działania. Zaczynaj i warunki stawać się będą idealne.
Gdy nie masz już sił, pomyśl sobie, że patrzy na Ciebie osoba, która w Ciebie nigdy nie wierzyła.
