Silna osoba to nie ta, która nie płacze. Silna osoba ...

 Nigdy nie jesteś zbyt stary, aby ustanowić inny cel albo marzyć nowym marzeniem. Właśnie tak, jak roślina potrzebuje wody, tak człowiek potrzebuje celów i marzeń, aby rosnąć i rozwijać.

 Nie czekaj. Pora zawsze będzie nieodpowiednia. Zawsze będzie coś, co zdoła Cię zmylić. Zacznij teraz. Gdziekolwiek jesteś, z czymkolwiek dysponujesz, to wystarczy

 Twój cel powinien być poza zasięgiem, ale nie poza widokiem. I pamiętaj, że prawdziwymi zwycięzcami są ci, którzy wyglądają na pokonanych, ale nigdy nie przestają walczyć.

 Oczywiście można też całe życie unikać kłopotów, uciekać, uchylać się, zabezpieczać, nie wchodzić w konflikty, można, owszem, można całe życie być tchórzem. Tylko co to za życie? Życie powinno zawierać przeżycia: przeżyłem to, przeżyłem tamto, myślałem, że nie przeżyję, ale jakoś dałem radę. Jeśli twoje życie nie zawiera tych elementów, to radzę ci, usiądź na jakimś mrowisku – bez tego fizycznego doświadczenia nie znajdziemy porozumienia. Abyśmy znaleźli wspólny język, musisz zostać pokąsany, i to na własną prośbę.

 "Jeżeli jesteś nastawiony na to żeby wszyscy cię lubili, będziesz gotowy poświęcić wszystko każdego dnia i niczego nie osiągniesz".

 Nie narzekaj na to, czego nie możesz zrobić. Skup się na tym, co jest możliwe do zrobienia, potem zrób to najlepiej jak potrafisz. Siła nie pochodzi z fizycznej zdolności. Pochodzi z niezwyciężonych ducha

 Każdego dnia zrób coś,
z czego będziesz dumny.

 Nie narzekaj, że masz pod górę, gdy zmierzasz na szczyt.

 Nie liczy się siła, którą dysponujesz, ale siła wytrwałości i niezłomności. Nie chodzi o to, ile potrafisz znieść, ale o to, że nie poddajesz się, że walczysz do końca, niezależnie od przeciwności losu.

 Naprawdę mnie dziwi, że wolisz zrezygnować z walki o coś fajnego, o coś dobrego, tylko dlatego, że może się nie udać. No oczywiście, że może się nie udać – też mi wielkie odkrycie. Każdego dnia wiele rzeczy może się nie udać. Ot, nie przymierzając, możemy z rana wpaść pod samochód. Możemy? No możemy i to bardzo realne zagrożenie. Tylko czy z tego powodu siedzimy w domu i się zamartwiamy? Czy może jednak podejmujemy to ryzyko i jednak z tego domu wychodzimy?