Zbyt często nie sięgamy po to, czego chcemy, tylko bierzemy to, co jest. Rozkładamy ręce i mówimy „tak wyszło”. Nie walczymy o lepszą pracę, nie naprawiamy związków – siadamy na dupie i narzekamy. Boimy się ryzyka, zmian, boimy się żyć, szukamy wiecznych wymówek. Czasem dobrze się wywrócić, żeby potem wstać i stać się silniejszym. Zacząć żyć po swojemu.
Ograniczenia.
To dzięki nim wyzwania smakują tak dobrze.
Życie może zwalić cię z nóg, ale tylko ty możesz zdecydować czy wstaniesz czy nie.
Celem nie jest bycie lepszym od kogoś innego, lecz bycie lepszym od tego kim się samemu było wcześniej.
Każda praca jest możliwa do wykonania jeśli podzielić ją na małe odcinki.
Każe ci iść, kiedy myślisz, że nie dasz rady, podsyca, kiedy czujesz, że ci siły opadają. Siła wewnętrzna, niezniszczalna i niezłomna, to prawdziwa moc człowieka.
Gdy nie masz już sił, pomyśl sobie, że patrzy na Ciebie osoba, która w Ciebie nigdy nie wierzyła.
Pamiętaj, że zawsze masz dwa wybory: kontynuować swoje działanie, mimo przeciwności losu, krok po kroku podążając do celu, lub poddać się. Wybór należy do Ciebie.
Nigdy nie możesz przecenić wpływu, jaki mogą mieć na świecie osoby prawdziwie zaangażowane. To one są katalizatorem wszystkich istotnych zmian.
Są różne szkoły, ale jedna z nich mówi,
że nigdy nie jest za późno. Mnie się podoba
ta szkoła. Co mówi, że nigdy nie jest za późno.
Gdy człowiek pragnie czegoś dokonać i ma wystarczająco dużo silnej woli, uda mu się.
