Zbyt często nie sięgamy po to, czego chcemy, tylko bierzemy to, co jest. Rozkładamy ręce i mówimy „tak wyszło”. Nie walczymy o lepszą pracę, nie naprawiamy związków – siadamy na dupie i narzekamy. Boimy się ryzyka, zmian, boimy się żyć, szukamy wiecznych wymówek. Czasem dobrze się wywrócić, żeby potem wstać i stać się silniejszym. Zacząć żyć po swojemu.
Cokolwiek zamierzasz
zrobić, o czymkolwiek
marzysz, zacznij działać.
Śmiałość zawiera w sobie
geniusz, siłę i magię.
Nie jesteśmy tym, co mówimy, ani tym, co myślimy, ale tym, co robimy. Dlatego jeśli chcesz się dowiedzieć, kim naprawdę jesteś, nie słuchaj swoich słów, nie analizuj swoich myśli, tylko obserwuj swoje działania.
Usuń ze swojego słownika słowo problem
i zastąp słowem wyzwanie. Życie stanie się nagle bardziej podniecające i interesujące.
Nie czekaj na idealne warunki do rozpoczęcia działania. Przystąp do pracy, rozwijaj się każdego dnia, nie oglądaj się na innych. Sukces to nie one shot, ale nieustanne strzelanie do celu, pomimo porażek, przegranego meczu czy kryzysu
Celem w życiu nie jest przetrwanie, ale zrozumienie, że nasze życie jest cenniejsze niż tylko samo przetrwanie. Kiedy to zrozumiesz, zrozumiesz, co to znaczy żyć, a nie tylko istnieć.
Nie powinniśmy nigdy obawiać się tego, co jest nieznane. To tylko obszar do odkrycia, miejsce, gdzie możemy uczyć się więcej o sobie.
Każdy musi to mieć. Coś takiego, o czym mógłby myśleć, odwoływać się do tego, gdy trzeba się do czegoś odwołać, gdy trzeba się do czegoś przymierzyć albo zaczerpnąć skądś sił, kiedy własne nie wystarczają. Trzeba mieć coś takiego, nosić w zanadrzu, dmuchać na to i chuchać, jak na największy skarb. Bo to jest największy skarb, tyle, że go nie widać i nikt o nim nie wie.
Każe ci iść, kiedy myślisz, że nie dasz rady, podsyca, kiedy czujesz, że ci siły opadają. Siła wewnętrzna, niezniszczalna i niezłomna, to prawdziwa moc człowieka.
Nie jest ważne, jak powoli idziesz, dopóki nie przestajesz.
Sukces to suma niewielkiego wysiłku powtarzanego z dnia na dzień.
