Niemożliwe jest, aby człowiek spoglądał ...

 Próżnowaniem poniża się dary natury.

 Natura jest nie tylko tym, co widzimy na zewnątrz – drzewami, wzgórzami, rzekami, kwiatami, ptakami, zwierzętami, słońcem, księżycem, gwiazdami. Natura to również nasze wnętrze.

 Natura nie ma ani pęknięć, ani przerw. Przy całym swoim długim rozciągu, i przy wszelkiej swej różnorodności, nigdy się nie zaprzecza; jest rzeczą stałą, choć każdą godzinę odsłania przed nami nowe oblicze.

 Gdy na Zmartwychwstanie dżdżysto i chłody, do Zielonych Świątek więcej deszczu niż pogody.

 Kobieta, będąc wcielonym uczuciem, wnosi nieład w społeczeństwo.

 Suchy kwiecień, mokry maj,będzie żyto jako gaj.

 Jesień, gdy długo zachowuje liście, srogiej zimy znakiem czywiście.

 W lipcu się kłosek korzy, że niesie dar boży,a najpierwsza Małgorzata, sierp w zboże założy.

 Patrzę na naturę, na piękno drzew, gór, rzek i oceanów. To niemy świadek naszej egzystencji, który nieustannie nas zaskakuje. To matka, która nas karmi, uczy, natchniewa i umacnia. Cały nasz świat, nasza cywilizacja, to tylko niewielka iskierka w nieskończoności kosmicznego oceanu, który co chwilę odkrywa przed nami swoje nowe, nieznane twarze.

 Ludzie z natury są głupi...