Kto boi się wilków, nie ...

 Wydaje się, że nie udała się naturzepróba ukształtowania na ziemi stworzenia myślącego.

 Robiąc z siebie część natury, człowiek nawiązuje więź z najpotężniejszą siłą we wszechświecie. Wtedy staje się prawdziwie wolny i zdolny do twórczych działań

 Przyzwyczajenie staje się poniekąd drugą naturą.

 Przyroda jest dla nas bezcennym źródłem inspiracji i siły. Ta niezmierzona, piękna i nieprzewidywalna. Ona uczy nas pokory, cierpliwości, ale przede wszystkim szacunku do wszystkiego, co nas otacza. Pokazuje, że wszystko w życiu ma swoje miejsce i czas.

 Gdzie wiele wilków, psów wiele trzeba.

 Młody dąbek ścięty, to od miodki puści, ale stary dąb już się nie odmłodzi.

 Natura jest dla naszego ducha tym, czym jest dla ciała jedzenie. Nie dostrzega się jej, dopóki nas nie brakuje. Dopiero wtedy, kiedy jej za mało, zaczynamy szukać.

 Gdy w adwencie sadź na drzewie się pokazuje, to rok urodzajny nam zwiastuje.

 Fluctuat nec mergitur- statek walczy z falami, ale przecież płynie.

 Liść na drzewie mocno trzyma, nie tak prędko będzie zima.