Brakujące ogniwo między zwierzęciem i ...

 Na końcu zrozumiałem, że nikt nie jest świętszy dla tej ziemii, niż ten, kto umie dostrzec piękno w jej naturze i nauczyć się żyć z nią w zgodzie.

 Na Wniebowstąpienie deszcz mały, mało paszy przez rok cały.

 Lipcowe upały, wrzesień doskonały.

 Natura nigdy się nie spieszy, a jednak wszystko jest osiągane. Ludzie często zapominają, że są częścią natury, a nie ponad nią. To co czynimy naturze, czynimy samym sobie.

 Każdy kraj ma niepowtarzalne piękno, które jest warte do odkrycia. Nigdy nie przestaję podziwiać cudów natury. Zawsze oferują coś nowego: kolory zmieniające się zgodnie z porami dnia i rokiem, dźwięki zwierząt, zapachy roślin. To wszystko jest symfonią dla moich zmysłów.

 Z wielkiej chmury mały deszcz.

 I w pogodę piorun uderzy.

 Cóż słodszego niż miód, a cóż mocniejszego niż lew.

 Patrzę na naturę, na piękno drzew, gór, rzek i oceanów. To niemy świadek naszej egzystencji, który nieustannie nas zaskakuje. To matka, która nas karmi, uczy, natchniewa i umacnia. Cały nasz świat, nasza cywilizacja, to tylko niewielka iskierka w nieskończoności kosmicznego oceanu, który co chwilę odkrywa przed nami swoje nowe, nieznane twarze.

 Bądźcie odważni i przynieście coś z owoców tej ziemi.