W listopadzie grzmi,rolnik wiosną śni.

 Natura nie potrzebuje ludzi - ludzie potrzebują natury; natura sobie bez nas poradzi. To my jesteśmy całkowicie zależni od niej. Każde zanieczyszczenie, każde wymarcie to tragizm. Starszy powiedział mi kiedyś: natura to życie, zniszcz to i zniszczysz samych siebie.

 Nie przestrasz się mroków nocy, ani gwałtowności dzikich zwierząt. Słuchaj uważnie, jak drzewa mówią naszą historię, jak rzeki tańczą w rytm dyskretnych melodii, a wiatr ozdabia nasze skóry srebrnym chłodem. Obserwuj kształty skalnej twarzy gór, jak rozkwita ziemia po uśmiechu słońca, i jak niewidzialne ręce natury malują nasze niebo w odcieniach niebieskiego i czerwonego. Wszystko jest połączone; wszystko płynie i jest w ruchu. Przyroda jest wiecznym kołem życia.

 Przyroda to wszystko, co nas otacza, wszystko, co nie jest wytworem naszej woli. Przyroda to sztuka, której nie jesteśmy twórcą.

 Chciwcy wiodą żywot nie lepszy od pszczół: pracują tak, jakby mieli żyć wiecznie.

 Chowa Pan Bóg zwierza, choć nie zna pacierza.

 A jednak się kręci!

 Moc Natury to nie jest rzecz, której człowiek może sobie dowolnie podporządkować. To siła nieposkromiona, pełna tajemnic i nieodgadnionych zjawisk, której prawdziwe oblicze zdołamy dostrzec jedynie pod warunkiem szacunku i zrozumienia. Zawsze warto pamiętać, że jesteśmy tylko małym elementem wielkiego obrazu, jakim jest Natura.

 Pozwalając na pojawienie się człowieka, natura popełniła więcej niż błąd – zamach na siebie samą.

 Gdy na Narodzenie płuta, dość się w zimie nadrzesz buta.

 Schodziłem w otchłań natury, w jej pieśni, strumienie, które chyba nie miały początku, nie mają końca, nigdy niewidziane, nigdy niesłyszane.