Kiedy mokry maj, będzie żyto ...

 Natura nie jest miejscem, które odwiedzamy. To nasz dom. Ziemie i niebo wyróżniają się pięknem na całym świecie. Dla wielu z nas, niestety, przyroda jest formą telewizji pełnej pulpitów, dźwięków i pachnących powietrzem. To jest prawda dawniej niż szczepów i wieków, których możemy pominąć jak sekundę, a WSZYSTKO jest ruchliwe i pełne wspaniałego, fascynującego życia.

 Ludzie są częścią natury, a nie coś, co jest od niej odseparowane. Prawdziwe szczęście jest niemożliwe bez uczucia harmonii z naturą.

 W marcu, gdy są grzmoty,urośnie zboże ponad płoty.

 Natura jest dla nas matką, siostrą, przyjaciółką, świadkiem naszych cierpień i radości. Nie mówi, lecz słucha, nie daje rad, ale pociesza. Nie ocenia, ale przyjmuje nas takimi, jakimi jesteśmy.

 Natura nie zna próżni. Wszystko, co jest na ziemi, ma swoje miejsce, znaczenie i cel. Ludzkość powinna nauczyć się obserwować, zrozumieć i szanować to, co Naturze udało się stworzyć przez miliony lat.

 Wyglądam na zewnątrz i zastanawiam się, co mogę zrobić, aby to wszystko było piękniejsze. Ale to jest już piękne. Muszę tylko nauczyć się patrzeć w odpowiedni sposób.

 Natura nie jest ani piękna, ani brzydka, ani dobra, ani zła. Człowiek sam daje jej zestawienie, bo sam tylko go potrzebuje i rozumie.

 W naturze ludzkiej leży,że odpoczynek po jednej pracyznajdujemy tylko w pracy innej.

 Natura ma dla nas tyle, ile umiemy z niej wziąć. Szczęście zależy od oka, które patrzy. Miłość do kwietniowego słońca i do wyniosłych gwiazd jest wolna od skomplikowanych rozważań i prosta jak radość z utrzymania równowagi.

 Bo nic dla człowieka lepszego pod słońcem, niż żeby jadł, pił i doznawał radości, i by go to cieszyło przy jego trudzie za dni jego życia.