Bóg był najpierw ogrodnikiem, a nie inżynierem. Powołanie do istnienia, które dał stworzeniom, było bardziej organiczne i delikatne niż mechaniczne i żelazne. Dla nas, stworzeń wyrosłych z organicznego świata, natura jest świętością.
W naturze nic nie ginie... Gdziekolwiek skierujesz oczy, wszędzie spotkasz radość. Z otchłani ziemi, w formie roślin, wznosi się ku niebu. Zdziwiwszy się, zobaczysz, jak w niewidzialnym powietrzu, ptaki latają blisko ciebie.
Czerwiec na maju zwykle się wzoruje, jego pluchy, pogody często naśladuje.
Choć już w kwietniu słonko grzeje, nieraz pole śnieg zawieje.
Gdy mokro w Kwietną Niedzielę, rok się sucho ściele.
Gdybyśmy kochali przyrodę tak mocno, jak kochamy swoje ego, z pewnością bylibyśmy całkowicie zharmonizowani z przepięknym rytmem natury. Stałoby się to bezruchem absolutnego spokoju i ciszy, powrotem do naszej esencji i źródła naszej prawdziwej natury.
Gdy się wieczór czerwienią nieba, w nocy albo jutro deszczu czekać trzeba.
Góry, lasy, skały, rzeki - to jest moje królestwo. Tutaj nigdy nie jestem sam. Właśnie tutaj czuję, że żyję. Natura to jest jedyna prawda. Bez natury nie ma życia.
Luty, gdy wiatrów i mrozów nie daje, sprowadzi rok słotny i nieurodzaje.
Im więcej drew, tym mniej lasu.
