Jedność z naturą

 Natura, zrozumiana jako żywioł, który człowiek bezpośrednio napotyka, jest żywym wpisaniem Bożych myśli, jest zaproszeniem, zwrócone do umysłu, do odkrywania prawdy, do dobroci i piękna, które są końcowymi celami stworzenia.

 Góry są tym miejscem na Ziemi, gdzie niebo jest najbliżej, gdzie człowiek odczuwa niewypowiedziany zachwyt i święty respekt, a jednocześnie ma poczucie swego maleństwa i przemijalności.

 W naturze nie ma nic przypadkowego. Każdy kamień, każde drzewo, każdy krok w lesie jest dziełem najwyższego mistrzostwa. Ten, kto dostrzega piękno natury, dostrzega samą prawdę życia.

 Człowiek stoi w pośrodku stworzenia, między materią a duchem, między czasem a wiecznością.

 Nigdy orzeł nie stracił tyle czasu, jak wtedy, kiedy chciał się uczyć od wrony.

 Gdy w Gromniczną z dachów ciecze, zima jeszcze się przewlecze.

 Kto idzie na niedźwiedzia, niech gotuje łoże, kto na dzika - mary.

 Cóż jest przyjemniejszego od odwiedzin w nowym krajobrazie? Czy jest coś więcej godnego podziwu od natury? -Robert Burns

 Nie ma większej zarazy, niż rozkosz zmysłowa, dana ludziom przez naturę.

 Zachodzące słońce często zazdrości wschodzącemu księżycowi.