Kwiecień suchy nie daje otuchy.
Ile mgieł w marcu, tyle deszczów w czerwcu.
Gdy wrzesień bez deszczów będzie, w zimie wiatrów pełno wszędzie.
Człowiek, którego serce nie zostało dotknięte pięknem natury, traci cenny skarb, którego nie zdobywa złoto. Wszyscy, którzy miłość do natury noszą w sercu, zrozumieją, co mam na myśli.
Drzewa nie istnieją osobno ani samotnie. Tym, co je łączy, to korzenie.
Natura to nie tylko źródło nieprzemijającej piękności, to także ostoja harmonii i spokoju. W jej obejściu, można zauważyć, jak wszystko jest ze sobą powiązane, jak każdy element współgra z innym, tworząc wyjątkowy i niepowtarzalny obraz. Natura sama w sobie jest najdoskonalszym dziełem sztuki, które napotkamy na drodze życia.
Natura nie ma ani przeszłości, ani przyszłości. Natura ma tylko teraźniejszość, i teraźniejszość jest tak piękna, że unosząc się nad nią, musimy czuć się szczęśliwi i wdzięczni.
Suchy marzec, mokry maj będzie żyto jako gaj.
Masywne góry wznoszą się dumnie ku niebu, a rzeki cicho przepływają w dół, przypominając nam o wolności. Różnorodność natury jest niekończąca, od mikroorganizmów skrywanych w glebie do majestatycznych drzew wznoszących się ku słońcu.
Natura jest jak książka, którą nieczytelnicy widzą tylko jako bezkształtną masę. Miłośnicy natomiast są w stanie zobaczyć w niej obraz pełen życia, kolorów i harmonii.
