Szczęście to nie jest sumka drobnych zdarzeń. Szczęście to stan umysłu. Jeden wybiera, czy chce być szczęśliwy. Nie jesteśmy niezadowoleni dlatego, że mamy problemy; jesteśmy nieszczęśliwi, ponieważ wybieramy nieszczęście. Szczęście to nie tylko prawo, ale obowiązek, ponieważ nasi najbliżsi są najszczęśliwsi kiedy jesteśmy szczęśliwi
Aby zrozumieć i docenić swoją własną wartość, potrzebujemy innych ludzi. Potrzeba interakcji międzyludzkich jest nieodłączną częścią naszej egzystencji.
Z wielką mocą nadchodzi wielka odpowiedzialność. Te słowa kieruję do każdego tworzącego. Pomnijmy na to - czyny mają konsekwencje. Starajmy się, aby były to konsekwencje dobre.
Człowiek cennym jest, ile sam sobie wart. Owszem, zasady - kształtują, lecz najważniejsze jest, co w nas drzemie głęboko i co sami z siebie potrafimy wydobyć.
Nie chodzi o to, aby przetrwać, ale o to, aby żyć z pasją, z jakimś entuzjazmem, z przekonaniem, że to co robimy ma sens.
Najważniejsze jest, abyś zawsze był sobą. Nie próbuj zmieniać swojego „ja” dla innych. Jeżeli ktoś Cię nie akceptuje, wtedy po prostu nie jest dla Ciebie.
Traktuj innych tak, jak chciałbyś, aby ciebie traktowali. To jest sedno Prawa i Proroków.
Nie ma człowieka, który by nie miał jakiegoś daru przekonywania: oto jeden śmieszy, inny wzbudza litość, ten straszy, ów zaskakuje, tamten wdzięczy - ale wszyscy wymagają cierpliwości.
Najważniejsze jest nie tak bardzo to, czy ludzie, którym pomagamy, będą umieli lepiej czytać i pisać, ale to, czy stają się ludźmi o wartościach humanitarnych, czy potrafią współpracować z innymi, czy są odpowiedzialni, czy umieją kochać.
Najważniejszym zadaniem człowieka jest zrozumieć istotę prawdziwego piękna. To, co jest piękne, nie jest związane z naszym ciałem, naszym wymiarem fizycznym, ale z naszym duchem, z naszą duszą.
