Człowiek jest tylko wtedy prawdziwie człowiekiem, gdy to, co w nim najbardziej osobiste, staje się prezentem dla innych. W taki sposób jego najgłębsza prawda wnika w jego relacje z innymi.
Każdy człowiek jest kochany przez Boga z miłością osobiście kierowaną do niego; dlatego musi cieszyć się z tego, że jest jedyny i niepowtarzalny na świecie.
Kiedy mówią, że czas leczy rany, to kłamią. Przyzwyczajenie do bólu to nie to samo co jego zniknięcie.
Człowiek jest najtrudniejszych rozwiązań krzyżówki. Wyłaniają się z niego niespodziewanie obrazy, które nigdy nie widziałem. Człowiek jest zagadką. To nie jest komplikacja, to kompleksyjność, która kreuje nieskończoność
Czarne na białym wypisane cechy człowieka nie mówią nic o samym człowieku. Świadczą jedynie, że ktoś go oblizał i potrafił rozpoznać smak.
Człowiek, który zna samego siebie, jest prawdziwie oświecony. Ten, kto zna innych, jest mądry. Ten, kto zna siebie, jest przebudzony.
Nie należy oceniać osoby po tym, jak się zachowuje, gdy jest szczęśliwa i zadowolona. Prawdziwy charakter człowieka poznajemy wtedy, gdy napotyka na przeciwności losu.
Człowiek jest wcale nie człowiekiem, dopóki nie zdołał zakwestionować w sobie człowieka. Dać człowiekowi pełną jego miarę, to znaczy pojąć go jako problem, którego rozwiązanie oznacza zarazem przekreślenie tego, co od niego oczekujemy.
Często rozmawiamy o pewnych osobach, mówimy o nich 'oni'. 'Oni' powinni zrobić to, 'oni' powinni zrobić tamto. Ale kto to jest 'oni'? To my. My jesteśmy jedynymi, którzy mogą wprowadzić zmiany. Jeżeli czekamy na 'nich', nic się nie wydarzy.
Najważniejsze jest to, kim jesteś i co niesiesz w sobie. Czy jesteś osobą o mocnym charakterze, która wie, czego chce, czy wręcz przeciwnie? Kluczem do sukcesu jest twój charakter, twoja osobowość, twoje umiejętności i twoje przekonanie o tym, jak bardzo jesteś zdolny do zrobienia wszystkiego, co chcesz.
