Nie należy się zbytnio bać życia. Przecież żaden z nas nie wyjdzie z niego żywy.
Niektórzy ludzie są nieszczęśliwi, bo widzą w sobie niedoskonałości, które nie mają; inni są nieszczęśliwi, bo są świadomi swojich niedoskonałości, ale nie chcą ich naprawić; jeszcze inni są nieszczęśliwi, bo są świadomi swoich niedoskonałości i chcą je naprawić, ale nie mogą.
Nigdy nie lekceważ siły człowieka, który wie co chce. Jego determinacja, ciężka praca i konsekwencja potrafią przenosić góry. Możesz się od niego nie zgodzić, ale nie możesz go zignorować.
Nic nie wpływa tak na człowieka jak kontakt z drugim człowiekiem. To jest najważniejszy bodziec, który determinuje naszą egzystencję. Bez drugiego człowieka, życie każdej osoby wydaje się bezcelowe.
Nie są ważne te lata w twoim życiu, ale to życie w tych latach. Dlatego nie zastanawiaj się ile jeszcze ich zostało, ale co możesz zrobić, żeby były one warte, upamiętnione i szczęśliwe.
Najważniejszym zadaniem człowieka jest zrozumieć istotę prawdziwego piękna. To, co jest piękne, nie jest związane z naszym ciałem, naszym wymiarem fizycznym, ale z naszym duchem, z naszą duszą.
Nie zawsze musimy znać odpowiedź na każde pytanie. Czasem wystarczy być obok, posłuchać, spojrzeć zrozumiejąco. Nie oczekuj, że zawsze będziesz idealny. To wyjątkowo skomplikowane zrozumienie, że człowiek, choć bywa niedoskonały, to wciąż jest człowiekiem.
Dwie rzeczy napełniają umysł zdumienia i podziwu: niebo gwiaździste nade mną i moralny zakon we mnie.
Ludzie często zapominają, że są tylko ludźmi. Próbowanie zrozumienia i akceptacji ludzkiej natury prowadzi do prawdziwej mądrości i szczęścia. Nie możemy oceniać innych, ponieważ każdy prowadzi swoją własną bitwę. Każdy z nas jest inny, unikalny, więc powinniśmy szanować różnice między nami.
Niektórzy ludzie przechodzą przez nasze życie i znikają bez śladu, inni zostawiają blizny na sercu, a są tacy, którzy pozostawiają pustkę, bo gdzieś w środku zawsze będą nam brakować.
