Czyż nie jest paradoksalne, że w nas, osoby tak bliskie, tak ściśle związane, mogą być tak od siebie różne, nie mające nic wspólnego, obce?
Nie ma człowieka, który by nie miał jakiegoś daru przekonywania: oto jeden śmieszy, inny wzbudza litość, ten straszy, ów zaskakuje, tamten wdzięczy - ale wszyscy wymagają cierpliwości.
Jak w lustrze wystają nasze brudy i skazy, jak w lustrze uwidaczniają się nasze chwile zwątpienia i słabość, gdy patrzymy na siebie bez zasłon.
Nic tak bardzo nie poniża człowieka jak świadomość, że jest w stanie wszystkiego. Wyobraźnis jest przede wszystkim czymś co go ogłupia.
Najważniejszą rzeczą w komunikacji jest słuchanie tego, czego nie powiedziano. Słuchanie nie jest oczekiwaniem na twoją kolej do mówienia.
Człowiek jest istotą niepowtarzalną, jedyną, unikalną. To nie tylko prawda biologiczna, ale także filozoficzna. Każdy z nas ma swój niepowtarzalny zestaw zalet, wad, umiejętności i talentów, które tworzą naszą indywidualność.
Musimy być zmianą, którą chcemy zobaczyć w świecie. Więc rozmawiaj z mądrością, kiedy jesteśmy gniewni. Trzymaj rękę serca, kiedy się boisz. Przytul kogoś, kiedy jesteś szczęśliwy. Bądź zmianą, której pragniesz. Bądź hojny, gdy jesteś bogaty. Bądź mądry, gdy jesteś mądry. Bądź miłosierny, gdy jesteś silny. Bądź kochający, gdy jesteś łaskawy.
Pamiętaj, że człowiek, który zawsze wiedział dokładnie, co rozumie pod pojęciem szczęścia, nigdy szczęśliwy nie był. Szczęście jest jak motyl – ścigać go nie ma sensu. Ale jeżeli usiądziesz spokojnie, może na ciebie usiąść. Optymizm jest wiara prowadząca do osiągnięć. Nic nie może się zdarzyć bez nadziei i ufności.
Nie ma jednej prawdy. Wszyscy obecni w pokoju mają swój kąt widzenia, swoje doświadczenie, swoją interpretację. To nie znaczy, że ktoś ma rację, a ktoś nie. To znaczy, że dzielimy się doświadczeniami, a nie obiektywnymi faktami.
Dwie rzeczy napełniają umysł zdumienia i podziwu: niebo gwiaździste nade mną i moralny zakon we mnie.
