Nie masz obowiązku znać się na wszystkim, nie możesz bez przerwy być najmądrzejszy na świecie. Człowiek nie służy do tego, żeby tłumaczyć wszystko, tylko żeby czasem coś przeżywać, po prostu tak, bez powodu. Człowiek to nie jest maszyna do mówienia, człowiek czasem milczy, i jeśli milczy, to nie znaczy, że nie myśli, przeciwnie, może myśleć jeszcze bardziej.
Nie chodzi o to, aby robić coś, co jest prostsze, tylko o to, aby robić to, co przekracza nasze umiejętności.
Szczęście to moment między zbyt mało, a zbyt dużo. Zbyt mało i zbyt dużo rujnuje człowieka – nie tylko łamiąc go moralnie, lecz obracając wręcz w ruinę jego zdrowie. Szczęście – to jest akurat.
Twoja życzliwa osoba dla innych jest lustrem, w którym dostrzegasz siebie, a zły człowiek jest przeźroczysta woda, w której samego siebie nie widzisz.
Nie wolno nam przekraczać granic naszej osoby i narzucać swego Ja innym. Każdy musi sam sobie wybierać swoje dobro, swój cel, swoje idee, swoje wartości.
Nie oceniaj osoby, zanim ją naprawdę poznasz. To, co wydaje się na pierwszy rzut oka, może ukrywać zupełnie inną prawdę. Samych siebie często nie rozumiemy, jak możemy więc pretendować do zrozumienia innych?
Niemal każdy potrafi przetrwać różne przeciwności losu. Ale prawdziwą miarą człowieka jest to, jak zachowuje się podczas luksusu.
Najważniejsze w każdym społeczeństwie nie są jego instytucje, struktury czy systemy, ale wartości i postawy obywateli oraz jakość relacji między nimi.
Nie mierzę osoby na podstawie tego, jak bardzo obsługuje mnie do mojej korzyści, ale sprawdzam, jak daleko może mnie przekroczyć dla dobra innych.
Zawsze, kiedy nie zrozumiesz, pytaj. Wszystko jest ważne. Każde pytanie ma znaczenie. Nikt nie jest mądry, dopóki nie zrozumie, że pytanie o zrozumienie nie jest oznaką głupoty.
