O znaczeniu osoby w życiu

 Nigdy nie możemy przewidzieć, które z naszych czynów przyniesie rezultaty, które przetrwa po nas, które pójdzie na dno z życiową bylejakością, która samotnością.

 Siła charakteru nie wynika z brutalności, przemocy czy dramatycznej woli przetrwania, ale z naszej zdolności do empatii, życzliwości i miłości. Musimy być silni, aby kochać. Musimy być mocni, aby przebaczyć.

 Mądrość nie jest bynajmniej sprzężona z latami. Ileż to widziałem młodych, którzy mieli mądrość, a starych, co mieli jesienią życia mniej rozumu niż siedmioletnie dzieci.

 Każdy człowiek jest kochany przez Boga z miłością osobiście kierowaną do niego; dlatego musi cieszyć się z tego, że jest jedyny i niepowtarzalny na świecie.

 Nigdy nie jesteśmy tak szczęśliwi ani tak nieszczęśliwi, jak sobie wyobrażamy. Nawet nasz własny los jest dla nas zbyt trudny do zrozumienia. Każda osoba, która przemija obok nas, ma na dnie serca tajemnicę, której nie jesteśmy w stanie odgadnąć. A dla każdego, ten inny jest tajemnicą. Nasze własne tajemnice są dla nas samych niewiadome; żyjemy w ciemności wśród naszych jasnych dany.

 Nie każdy kto śpi jest człowiekiem. Nie każdy kto się obudził jest człowiekiem. Człowiekiem jest tylko ten, kto ma świadomość, że jeszcze nie obudził się do końca.

 Siła charakteru nie bierze się z fizycznej zdolności, ale z niezłomnej woli.

 Prawdziwa osobowość jest wynikiem głębokiego samopoznania, silnej woli, odwagi, wiary w siebie i odrobinę kreatywności. Charakter natomiast, wynika z naszych myśli, uczuć, słów i czynów podjętych zownętrznej presji, to on decyduje o naszej prawdziwej wartości.

 Człowiek, który nigdy nie popełnia błędów, nigdy nie próbuje niczego nowego. Więcej wartości ma jedno słowo zrozumiane, niż cały przekaz słuchany bez zrozumienia.

 Człowiek jest istotą niepowtarzalną, jedyną, unikalną. To nie tylko prawda biologiczna, ale także filozoficzna. Każdy z nas ma swój niepowtarzalny zestaw zalet, wad, umiejętności i talentów, które tworzą naszą indywidualność.