O ludziach i różach

 Jesteśmy tym, co nazywamy przypadkami personelu. Każda z nas ma inną historię, inną pracę, inny charakter. Ale mamy wspólne cechy: solidarność, zaangażowanie, determinację. I każda z nas jest ważna, bo każda jest potrzebna.

 Człowiek jest jedynym stworzeniem, które odmawia bycia tym, czym jest. Inne stworzenia są zadowolone z tego, czym są, tylko człowiek jest niezadowolony i sięga po nieznane.

 Zwycięstwo zawsze jest czasowe, ale charakter i zdolności, które pozwoliły osiągnąć sukces, to coś, co zostaje z nami na zawsze.

 Wielkość człowieka nie polega na tym, jak dużo bogactwa zdobył, ale na jego uczciwości i jego zdolności do poznawania prawdy.

 Nie oceniaj człowieka po tym, jak traktuje swoich równych, ale po tym, jak traktuje swoje niziny.

 Oceń człowieka po tym, jak długo potrafi siedzieć cicho obok ciebie, jak długo potrafi patrzeć na ciebie bez głosu. To jest prawdziwa miłość i przyjaźń.

 Musimy być gotowi na to, żeby umieć porzucić życie, jakie zaplanowaliśmy, aby móc żyć to, które czeka na nas. Ten, którego... zostanie pokonany przez życie, jest zbyt silny. Właściwy poziom napiecia jest kluczem do życia. Nadmierna czujność jest chorobą przeciążenia.

 Dopóki nie będziemy potrafili szanować każdego człowieka dla samego siebie, bez względu na to, jaki ma kolor skóry, której jest płci, ile zarabia, kogo kocha, kim jest jego Bóg, nie zasługujemy na miano cywilizowanego świata.

 Najpierw chcą cię zepsuć, a potem obwiniają cię, że jesteś zepsuty. Człowiek jest tyle wart, ile może dać innych z siebie samemu, bez szkody dla siebie.

 Czasami twoja wrażliwość sprawia, że czujesz się zbyt wielkim nieudacznikiem. Ale to jest to, co czyni ciebie silnym. Ta wrażliwość czyni cię ludzkim, prawdziwym człowiekiem.