O ludziach i różach

 Róże są bez przyczyny – takie jakie są. Ale człowieka z różą nie powinniśmy porównywać

 Żadne tłumaczenie nie jest w stanie oddać piękna prawdziwej osoby. Jest jak niepowtarzalna nuta w symfonii życia. Każda osoba jest niezastąpiona.

 Nie musisz być lepszy od innych, musisz być tylko lepszy, niż byłeś wcześniej. To jest prawdziwa rywalizacja. A kiedy zrozumiesz to, poczujesz prawdziwe szczęście.

 Kiedy będziesz miał pewność siebie, że umiesz zacząć sam szukać swojej drogi, dobry nauczyciel zrozumie, że nadszedł ten moment, kiedy powinien cię opuścić. Będziesz wtedy sam na sam z rzeczywistością. Marzenia powinny być takie, aby cię przerastały, abyś zawsze czuł, że jesteś na początku drogi. I to jest pieczołowitość. To hańba - nie dojść do końca.

 Człowiek jest tylko wtedy prawdziwie człowiekiem, gdy to, co w nim najbardziej osobiste, staje się prezentem dla innych. W taki sposób jego najgłębsza prawda wnika w jego relacje z innymi.

 Nic nie może zastąpić ceniących cię ludzi. Nawet miliony na koncie nie dadzą ci prawdziwego szczęścia. Bez miłości i szacunku innych jesteśmy sami.

 Kiedy myślę o moim życiu, wydaje mi się, że jest to niekończący się sen. Niektóre chwile są jasne jak błyskawica, inne zanikają jak rozmazane obrazy. Ale każda chwila, każda sekunda, jest cenna... bo co to jest życie, jeśli nie chwila po chwili, sekunda po sekundzie? Każda chwila jest skarbem, który warto zachować.

 Ludzie nie są z natury ani dobrzy, ani źli. To, jakimi się stają, w dużej mierze zależy od okoliczności, w jakich przyszło im żyć.

 Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma, lecz przez to, co dzieli z innymi.

 Każdy człowiek, nawet najbardziej zwyczajny, jest jaki jest dzień dzisiejszy z powodu milionów decyzji, które podjął przez całe swoje życie.