O ludziach i różach

 Człowiek jest wcale nie człowiekiem, dopóki nie zdołał zakwestionować w sobie człowieka. Dać człowiekowi pełną jego miarę, to znaczy pojąć go jako problem, którego rozwiązanie oznacza zarazem przekreślenie tego, co od niego oczekujemy.

 Nie jesteśmy tym, kim chcielibyśmy być. Jesteśmy tym, czego najbardziej się boimy. Jesteśmy też tym, co ukrywamy przed innymi, a co dla nas samych jest najgroźniejsze. Jesteśmy naszymi strachami...

 Jak w lustrze wystają nasze brudy i skazy, jak w lustrze uwidaczniają się nasze chwile zwątpienia i słabość, gdy patrzymy na siebie bez zasłon.

 Nie zależy nam na tym, co myślisz o nas, powiedział Christopher. Zależy nam tylko na tym, co myślimy o sobie samych. Jack London.

 Są dwie kategorie ludzi: tych, którzy idą do przodu i osiągają coś, oraz tych, którzy chodzą w koło i pytają, kto jest winien.

 Nie tylko talent, ale przede wszystkim siła charakteru decyduje o wielkości człowieka i o znaczeniu jego działalności dla innych ludzi.

 Żadna jednostka nie istnieje sama dla siebie, bez społeczności. Nie jesteśmy w stanie żyć samodzielnie. Świadomość, która wywyższa jednostkę ponad społeczność, stanowi pomieszanie z perspektywą.

 Nasza osobowość to zbiór wszystkich naszych doświadczeń. Każda przeżyta chwila, każde wyzwanie, zwycięstwo czy porażka kształtują nas jako unikalne osoby. Pamiętaj, że każdy z nas jest wyjątkowy i niepowtarzalny.

 Najważniejsze jest być szczęśliwym, a nie bogatym. Bogacze nie są zawsze szczęśliwi, ale szczęśliwi ludzie zawsze są bogaci, bo bogactwo nie polega na ilości pieniędzy, ale na ilości radości w sercu.

 Nie sądzę, że sięgamy teraz po kosmiczne przestrzenie po to tylko, by odkrywać nowe zasoby. Ja sądzę, że zbieramy fundusze, tworzymy nowe technologie, zmieniamy naszą cywilizację od podstaw, żeby zrozumieć, co to jest człowiek. Żeby zrozumieć, co oznacza to, być człowiekiem.