Cytat o Osobowości od Elżbiety II

 Nie można żyć swoim życiem tylko pomagając innym. Musisz czerpać z własnej mocy i zdrowia, aby dostrzec, jak ważne jest twoje życie. Możesz pomagać innym, ale najpierw musisz zadbać o siebie.

 Wielkość człowieka leży nie w swobodzie woli, leż w zdolności do wyboru: w puszczy rozdroży, na krańcach i skrzyżowaniach, w starciu gorących pragnień, spotkania z Dionizosem.

 Człowiek, który zna samego siebie, jest prawdziwie oświecony. Ten, kto zna innych, jest mądry. Ten, kto zna siebie, jest przebudzony.

 Są ludzie, którzy uwierzyliby, że jesteś niewidzialny, gdybyś tylko próbował wystarczająco mocno. Są inni, którzy widzą tylko to, co chcą zobaczyć. Są jeszcze inni, którzy nie widzą nas wcale, choć znamy ich nazwiska, choć mówimy do nich codziennie. Jednak najdziwniejsze jest to, że choć jesteśmy dla nich niewidzialni, to dla nas są najważniejsi.

 Nie mierzę osoby na podstawie tego, jak bardzo obsługuje mnie do mojej korzyści, ale sprawdzam, jak daleko może mnie przekroczyć dla dobra innych.

 Istnieje coś znacznie bardziej skomplikowane niż Wszechświat: nasza własna psychika. Badanie jej jest najtrudniejszym zadaniem, przed jakim kiedykolwiek stał człowiek.

 Wartość człowieka mierzy się nie tym co ma, ale tym, kim jest. Nie wartości materialne definiują nas jako osoby, ale to, jak traktujemy innych. Nasza dobroć, empatia i miłość są tym, co naprawdę ma znaczenie.

 Ludzie są jak książki. Niektóre oszukują nas swoimi okładkami, inne nas zaskakują. Ale tak naprawdę, to nigdy nie wiemy, co kryje się w środku, dopóki nie przeczytamy chociaż jednego rozdziału.

 Nie należy oceniać osoby po tym, jak się zachowuje, gdy jest szczęśliwa i zadowolona. Prawdziwy charakter człowieka poznajemy wtedy, gdy napotyka na przeciwności losu.

 Człowieka poznaje się po tym, co mówi i pisze. Nie można zawiesić na wieszaku osobowości, kiedy wchodzi się na forum publiczne. Może i można, ale tylko wtedy, gdy jest to osobowość pusta, bez treści.