Kwintesencja człowieczeństwa

 Człowiek staje się prawdziwym człowiekiem tylko wtedy, kiedy zaczął pokonywać swoje ego. Gdy wkroczył na tę drogę, rozwija się w nim poczucie jedności ze wszystkim, co jest.

 Ludzie nie są naprawdę tym, co mówią, ani tym, co robią, ale tym, co znoszą. Jestem pewien, że pod tym względem prawie każdy cierpił więcej, niż jest w stanie wyrazić.

 Człowiek jest wolny tylko wtedy, gdy doświadcza lęku. Człowiek nie jest dany raz na zawsze, jest ciągle w budowie, jest złotym rękodziełem. Szlifujmy go, szlifujmy prawdę o człowieku, szlifujmy człowieka, który myśląc śmielej, żyje pełniej.

 Nie bój się iść wolno, bój się tylko stać w miejscu. Najpierw musisz wiedzieć, kim jesteś, a potem być tym z całego serca. Właśnie takie osoby zmieniają świat

 Nie ma ludzi niepotrzebnych, są ludzie niedoceniani. Każdy człowiek ma coś do przekazania, a jeżeli przekazuje to z miłością staje się niezbędny.

 Nie można nauczyć się być człowiekiem. Człowiekiem się jest. Nie gwarantuje to jednak, że posiada się ludzkie cechy. Moralność nie jest genetyczna - rozwija się przez całe życie.

 Życie nie jest problemem do rozwiązania, tylko rzeczywistością do doświadczenia. Zrozumienie innej osoby nie polega na logicznym zrozumieniu jej, ale na wcieleniu się w nią, wejściu w jej skórę.

 Nie szukaj człowieka, który będzie miał wszystko. Szukaj takiego, który cię doceni. Kto potrafi zrozumieć twoje milczenie, spojrzeć w twoje oczy i przeczytać w nich wszystko. Kto biegnie do ciebie, kiedy inni odejdą. Kto wybierze ciebie w tłumie i wpierwszej kolejności zapyta, jak się masz.

 Dopóki nie będziemy potrafili szanować każdego człowieka dla samego siebie, bez względu na to, jaki ma kolor skóry, której jest płci, ile zarabia, kogo kocha, kim jest jego Bóg, nie zasługujemy na miano cywilizowanego świata.

 Człowiek najbardziej boi się siebie, swych emocji, uczuć, bo wie, że są prawdziwe, że to, co najsilniejsze, pochodzi z jego wnętrza. Dlatego stwarza iluzje, żeby umknąć od prawdy o sobie.