Czym jest człowiek, jeśli jego głównym zajęciem nie jest myślenie o nieznanych rzeczach? Niczym innym, niż niepewną godziną.
Nie chodzi o to, aby przetrwać, ale o to, aby żyć z pasją, z jakimś entuzjazmem, z przekonaniem, że to co robimy ma sens.
Nie wystarczy po prostu żyć. Musisz mieć coś, na co czekasz każdego dnia. Jeżeli nie masz czegoś, na co czekasz... Nie żyjesz.
Trzeba bardzo dużo wiedzieć, by zrozumieć, jak niewiele się wie. Zbierać skarby wiedzy nie jest trudno. Potężniejszy od nich jest umysł, który może bez nich zrozumieć świat.
Kiedykolwiek jesteś komukolwiek czy cokolwiek winien, zawsze jesteś najpierw winien sobie. W przypadku, gdy komukolwiek obiecujesz coś zmienić, najpierw obiecaj to sobie. W sytuacji, gdy komukolwiek zalecasz coś robić, najpierw zrób to sam. To jest siła prawdziwej osobowości
Nikt nie ma prawa do określania naszego potencjału poza nami samymi. Możemy zrobić wszystko, co tylko zechcemy, jeśli na tyle mocno w to uwierzymy. Musimy mieć siłę i determinację, a dla tego potrzebujemy wiary. Tego nikt za nas zrobić nie może.
Są ludzie, którzy uwierzyliby, że jesteś niewidzialny, gdybyś tylko próbował wystarczająco mocno. Są inni, którzy widzą tylko to, co chcą zobaczyć. Są jeszcze inni, którzy nie widzą nas wcale, choć znamy ich nazwiska, choć mówimy do nich codziennie. Jednak najdziwniejsze jest to, że choć jesteśmy dla nich niewidzialni, to dla nas są najważniejsi.
W swoim życiu zawsze wybierałem trudniejszą drogę, gdy miałem jakiekolwiek wątpliwości. Myślę, że to jest jedno z podstawowych wyjaśnień dlaczego osiągnąłem coś więcej niż przeciętna osoba.
Niektórzy ludzie marzą o sukcesie, podczas gdy inni wstają każdego ranka i czynią go rzeczywistością.
Ludzie są jak szyby w oknach: świecą, dopóki słońce świeci, ale gdy zapada mrok, ich prawdziwe piękno zostaje objawione tylko, jeśli wewnątrz znajduje się światło.
